Ικανοποιήστε τη επιθυμία των παιδιών σας για ένα παγωμένο δροσερό γλυκό  φτιάχνοντας ένα σπιτικό παγωτό με τη βοήθεια τους.

Θα χρειαστείτε 3-4 υλικά για την κάθε συνταγή.

 

 

Παγωτό βανίλια

Υλικά:

• 4 αβγά
• 100 γραμμάρια ζάχαρη
• 300 ml κρέμα γάλακτος
• 1 κ.τ.σ. υγρή βανίλια

Πώς θα το φτιάξετε: Χτυπήστε τα αβγά με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν.

Χτυπήστε σε ένα διαφορετικό μπολ την κρέμα γάλακτος μέχρι να αφρατεψει μαζί με τη βανίλια.

Με μια μαρίζ ανακατέψτε τη σαντιγί στο μπολ με τα αβγά.

Βάλτε το υγρό παγωτό σας σε ένα τάπερ με καπάκι και αφήστε 3-4 ώρες να παγώσει.

Μόλις είναι έτοιμο σερβρίρετε με όποιο τρόπο θέλετε, προσθέτοντας αγαπημένα υλικά όπως τριμμένους ξηρούς καρπούς.

 

Πανεύκολο παγωτό φράουλας

Υλικά:

• 400 γραμμάρια φράουλες κομμένες σε κομμάτια
• 250 γραμμάρια τυρί μασκαρπόνε
• 1 συσκευασία ζαχαρούχο γάλα

Πώς θα το φτιάξετε: Πολτοποιήστε τις φράουλες σε ένα μπλέντερ.

Με το μίξερ σας χτυπήστε το τυρί μασκαρπόνε με το ζαχαρούχο γάλα μέχρι να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα.

Αναμείξτε έπειτα μέσα τις φράουλες, ανακατέψτε με ένα κουτάλι και τοποθετήστε σε τάπερ με καπάκι.

Σερβίρετε σε μπολάκια ή χωνάκια.

 

Γρήγορο παγωτό μπανάνας

Υλικά:

• 4 ώριμες μπανάνες κομμένες σε φέτες
• 3-4 κ.τ.σ. γάλα
• 2 κ.τ.σ. καβουρδισμένα αμύγδαλα (φιλέ)

Πώς θα το φτιάξετε: Βάλτε την κομμένη μπανάνα στην κατάψυξη και παγώστε καλά.

Έπειτα τοποθετήστε τες σε ένα δυνατό μπλέντερ με το γάλα και πολτοποιήστε.

Ανακατέψτε μέσα τα καβουρδισμένα αμύγδαλα, αποθηκεύστε σε ένα τάπερ με καπάκι και σερβίρετε με σιρόπι της επιλογής σας.

 

Παγωτό cookies

Υλικά:

• 1 συσκευασία φυτική σαντιγί
• 1 συσκευασία ζαχαρούχο γάλα
• τριμμένα μπισκότα της επιλογής σας

Πώς θα το φτιάξετε: Χτυπήστε με το μίξερ τη φυτική σαντιγί. Μόλις αφρατέψει προσθέστε το ζαχαρούχο γάλα.

Μόλις ομογενοποιηθεί, βάλτε τα τριμμένα μπισκότα (όσα θέλετε) ανακατέψτε με μια μαρίζ και βάλτε σε ένα τάπερ με καπάκι.

Μόλις παγώσει καλά στην κατάψυξη μπορείτε να το απολαύσετε.

Extra tip: Πριν σκεπάσετε με το καπάκι, μπορείτε να ρίξετε λίγη λιωμένη κουβερτούρα από πάνω.

 

 

Παγωτό γιαούρτι

Υλικά

• 400 γρ γιαούρτι
  • 300 γρ φρούτα της επιλογής σου
  • 1 κγ βανίλια
  • 2 κσ μέλι

Εκτέλεση

Βάζουμε τα φρούτα στο μίξερ και τα πολτοποιούμε ελαφρώς. Προσοχή να μην γίνουν κρέμα. Στη συνέχεια τα βάζουμε σε ένα μπολ μαζί με τα υπόλοιπα υλικά και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Μεταφέρουμε το μείγμα σε θήκες για παγωτά και μεταφέρουμε στην κατάψυξη για τουλάχιστον 6 ώρες.

Το καλοκαίρι για τα παιδιά είναι γεμάτο με ελεύθερο χρόνο, παιχνίδια, μπάνιο στη θάλασσα ή στην πισίνα. Η ζέστη είναι ανυπόφορη και για να τα δροσίσετε λοιπόν αυτές τις ζεστές μέρες που ο υδράργυρος έχει «χτυπήσει» κόκκινο δεν έχετε παρά να τους φτιάξετε νόστιμα και παγωμένα ροφήματα.

Γρανίτα καρπούζι

Υλικά:

• 2 κούπες καρπούζι κομμένο σε κυβάκια (κατεψυγμένο)
• 1 κούπα άγλυκο γάλα αμυγδάλου
• Φυλλαράκια δυόσμου

Εκτέλεση

1. Βάλτε σε ένα μπλέντερ το καρπούζι με το γάλα αμυγδάλου.
2. Πολτοποιήστε και σερβίρετε αμέσως.
3. Γαρνίρετε με φυλλαράκια δυόσμου.

 

Φραουλένια Λεμονάδα

Τι πιο δροσιστικό από την σπιτική λεμονάδα με γεύση φράουλα.

Θα χρειαστείτε:

1 κουτάκι λεμονάδα με ανθρακικό.

1 κούπα φράουλες κατεψυγμένες.

Εκτέλεση:

1. Βάλτε στο μπλέντερ τις φράουλες και προσθέστε λίγο αναψυκτικό λεμονάδας. Πολτοποιήστε.
2. Έπειτα σερβίρετε σε ποτήρι μαζί με την υπόλοιπη λεμονάδα.

 

Δροσιστικό ποτό με ανανά και πορτοκάλι

Θα χρειαστείτε:

• 1 κούπα φρέσκου χυμού ανανά
• 1/4 της κούπας φρέσκο χυμό πορτοκάλι
• 1 κουταλάκι του γλυκού μέλι
• Φρέσκο κόλιανδρο ψιλοκομμένο

Εκτέλεση:

1. Σε ένα σέικερ βάλτε τριμμένο πάγο, χυμό ανανά και στη συνέχεια προσθέστε τον χυμό πορτοκαλιού.
2. Ρίξτε το μέλι και γαρνίρετε με τον κόλιανδρο.
3. Ανακινήστε δυνατά και στη συνέχεια σερβίρετε.

 

Pina Colada για παιδιά (φρουτένια και χωρίς αλκοόλ εκδοχή της!)

Θα χρειαστείτε:

• 2 ώριμες μπανάνες
• 1 κούπα με φρέσκο ανανά κομμένο σε κυβάκια
• 1 κούπα χυμό ανανά
• 1/2 κούπα γάλα καρύδας
• 3 κούπες παγάκια
• Κομμάτια ανανά για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση:

1. Σε ένα μπλέντερ χτυπήστε τη μπανάνα, τα κομματάκια ανανά, προσθέστε τον χυμό, πάγο και το γάλα καρύδας.
2. Στη συνέχεια ρίξτε το μείγμα σε ποτήρια και γαρνίρετε με τον υπόλοιπο ανανά.
3. Σερβίρετε αμέσως.

 

 

Σίγουρα έχετε φτιάξει έστω και για μια φορά και είναι από τις πιο εύκολες συνταγές και τα παιδιά τις λατρεύουν.

Υλικά 

• 1 μπανάνα
• 80 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
• 1 κουταλιά της σούπας τρούφας μαύρης σοκολάτας/ νιφάδες καρύδας/ ψιλοκομμένα αμύγδαλα

Εκτέλεση

• Κόβουμε την μπανάνα σε μικρές φέτες
• Χρησιμοποιούμε ξυλάκια ή ξύλινα καλαμάκια για να στηρίξουμε τα κομματάκια μπανάνας
• Λιώνουμε σε μπεν-μαρί την κουβερτούρα
• Βουτάμε τις φέτες μπανάνας στην λιωμένη σοκολάτα μέχρι να καλυφθούν πλήρως και τις μεταφέρουμε σε ένα πιάτο
• Πασπαλίζουμε με νιφάδες καρύδας , μαύρης σοκολάτας ή κομματάκια ξηρών καρπών
• Μεταφέρουμε στην κατάψυξη για 30 λεπτά

Αν και θεωρείται μια αρκετά υγιεινή επιλογή, στην πραγματικότητα υπάρχει ακόμη μία που τη συναγωνίζεται. Μια διαφορετική εκδοχή των σοκολατένιων παγωμένων μπανανών, με γιαούρτι.

Η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια μόνο που αντί να βουτήξετε στη σοκολάτα τις μπανάνες σας, τις βουτάτε στο γιαούρτι και έπειτα τις πασπαλίζετε με πολύχρωμη τρούφα.

Σπιτικές γρανίτες με καλοκαιρινά φρούτα

Τα παιδιά λατρεύουν τα παγωτάκια γρανίτες και η αλήθεια είναι πώς τώρα το καλοκαίρι είναι το ιδανικό γλυκό τις μέρες που ο υδράργυρος σκαρφαλώνει στα ύψη.

Ακόμα πιο υγιεινά είναι τα γλυκά που φτιάχνουμε με τα χεράκια μας και ευτυχώς υπάρχουν εύκολες συνταγές για σπιτικές γρανίτες φρούτων χωρίς ζάχαρη, που μπορούν να απολαμβάνουν τα παιδιά ακόμα και καθημερινά.

Σπιτική γρανίτα καρπούζι

Θα χρειαστείτε μόνο ένα φλιτζάνι καρπούζι κομμένο σε κομμάτια και χωρίς τα κουκούτσια. Βάλτε τα κομμάτια στο μπλέντερ και «χτυπήστε» τα μέχρι να γίνουν ένα παχύρευστο υγρό.

Βάλτε το σε θήκες και γρανίτες και έπειτα στην κατάψυξη για αρκετή ώρα μέχρι να παγώσουν.

 

 

 

 

Σπιτική γρανίτα μάνγκο

Για να φτιάξετε σπιτικές γρανίτες μάνγκο ακολουθείτε την ίδια ακριβώς διαδικασία με παραπάνω. Βάλτε ένα φλιτζάνι μάνγκο στο μπλέντερ και χτυπήστε τα κομμάτια μέχρι να ομογενοποιηθούν. Βάλτε το μείγμα σε θήκες για γρανίτες και έπειτα αφήστε τις στην κατάψυξη για μερικές ώρες.

Σπιτική γρανίτα με κεράσια

Υλικά:

• ½ φλιτζάνι κεράσια χωρίς το κουκούτσι και το κοτσάνι
• ½ φλιτζάνι μάνγκο κομμένο σε κομμάτια
• ¼ φλιτζάνι μπανάνα κομμένη σε κομμάτια
• ½ φλιτζάνι νερό

Εκτέλεση:

Βάλτε όλα τα παραπάνω υλικά στο μπλέντερ και «χτυπήστε» τα μέχρι να ομογενοποιηθούν. Αδειάστε το μείγμα σε θήκες για γρανίτες και έπειτα βάλτε τις στην κατάψυξη μέχρι να παγώσουν.

Σπιτική γρανίτα με μύρτιλα

Υλικά:

• 1 φλιτζάνι μύρτιλα
• ½ φλιτζάνι μπανάνα κομμένη σε κομματάκια
• ¼ φλιτζάνι νερό

Εκτέλεση:

Η διαδικασία είναι όμοια με παραπάνω. Βάζετε όλα τα υλικά στο μπλέντερ και τα «χτυπάτε» μέχρι να ομογενοποιηθούν. Αδειάζετε το μείγμα σε θήκες για γρανίτες και τις βάζετε στην κατάψυξη για τρεις τουλάχιστον ώρες.

 

 

 

 

 

Σπιτική γρανίτα με φράουλα

Υλικά:

• 1 φλιτζάνι φράουλες πλυμένες και κομμένες σε κομματάκια
• ½ φλιτζάνι μπανάνα κομμένη σε κομματάκια
• ¼ φλιτζάνι νερό

Εκτέλεση:

Βάλτε όλα τα παραπάνω υλικά στο μπλέντερ και «χτυπήστε» τα μέχρι να ομογενοποιηθούν. Αδειάστε το μείγμα σε θήκες για γρανίτες και έπειτα βάλτε τις στην κατάψυξη μέχρι να παγώσουν.

Η ενυδάτωση είναι πιο απαραίτητη από ποτέ τις καυτές μέρες του καλοκαιριού και όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές.

Όλοι γνωρίζουμε ότι το νερό κάθε μέρα είναι απαραίτητο για να είναι ο οργανισμός σας ενυδατωμένος, αλλά μπορείτε να πάρετε επιπλέον ενυδάτωση μέσω αυτών που τρως! Καθώς το καλοκαίρι εξελίσσεται, οι θερμοκρασίες αυξάνονται και περνάτε περισσότερο Οικογενειακό χρόνο σε εξωτερικούς χώρους, τρώγοντας τρόφιμα που είναι τόσο θρεπτικά όσο και ενυδατικά καθιστώντας τα πιο σημαντικά από ποτέ.

Τα σώματά μας αποτελούνται από περίπου 60% νερό, έτσι είναι απαραίτητο να καταναλώνουμε περίπου τουλάχιστον 8 ποτήρια νερού καθημερινά για να μας κρατάνε ενυδατωμένους. Πολλά θρεπτικά τρόφιμα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, οπότε η προσθήκη τους στην διατροφή σας μπορεί να σας βοηθήσει να επιτύχειτε τα βέλτιστα επίπεδα ενυδάτωσης!

 

Διατροφή για τον καύσωνα:

Εδώ είναι 7 από τα πιο ενυδατικά τρόφιμα που μπορείς να καταναλώσεις και μερικές δημιουργικές ιδέες για το πώς μπορείς να τις ενσωματώσεις στη διατροφή σου αυτό το καλοκαίρι:

Καρπούζι

Το καρπούζι αποτελείται από περίπου 92% νερό, γεγονός που το καθιστά ιδανικό τρόφιμο για ενυδάτωση. Το καρπούζι έχει επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη C.

Αγγούρι

Τα αγγούρια αποτελούνται από περίπου 95% νερό, αλλά έχουν επίσης υψηλή συγκέντρωση καλίου και πολυφαινολών.

Ανανάς

Ο ανανάς είναι υψηλός τόσο στη βιταμίνη C όσο και στο μαγγάνιο, ένα μέταλλο σημαντικό για τη βελτίωση της υγείας των οστών και του συνδετικού ιστού.

Γκρέιπφρουτ

Με περίπου 92% περιεκτικότητα σε νερό, το γκρέιπφρουτ είναι ένα ακόμη από τα πιο ενυδατικά φρούτα. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνες Α, C και λυκοπένιο, ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που βοηθά στην προστασία των κυττάρων από βλάβες. Έχει επίσης χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, πράγμα που σημαίνει ότι έχει πολύ μικρό αντίκτυπο στην αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Μάνγκο

Υψηλή περιεκτικότητα σε β-καροτένιο και βιταμίνη C σε ένα μόνο φλυτζάνι, τα μάνγκο είναι ένα τέλειο, ζουμερό, ενυδατικό καλοκαιρινό φρούτο. Είναι επίσης υψηλής περιεκτικότητας σε βιταμίνη Α, η οποία βοηθά στη βελτίωση της υγείας του δέρματός σας.

Σέλινο

Το σέλινο αποτελείται από περίπου 95% νερό, και είναι υψηλό σε βιταμίνη Κ και μια καλή πηγή διαιτητικών ινών.

Γιαούρτι

Τα φρούτα και τα λαχανικά δεν είναι τα μόνα τρόφιμα που μπορούν να σας ενυδατώσουν. Το γιαούρτι είναι στην πραγματικότητα αρκετά υψηλό σε περιεκτικότητα σε νερό έως και 85% και είναι μια μεγάλη πηγή ηλεκτρολυτών, πρωτεϊνών, ασβεστίου και προβιοτικών που προάγουν τα υγιή βακτήρια του εντέρου. Φτιάξε το δικό σου frozen yogurt εύκολα με γιαούρτι, γάλα, μέλι ή σιρόπι και φρούτα της επιλογής σας.

Πηγή: shape.gr

 

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από το Όλο Υγεία

Αρθρογράφος: Μαριάννα Σπανού

Αν και ένα χαρισματικό παιδί μπορεί να είναι σε θέση να κάνει μια εργασία στο μισό χρόνο που θα χρειαζόταν στους συνομηλίκους του, το να το κάνετε να ολοκληρώσει ή ακόμα και να ξεκινήσει μια εργασία μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολο.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αναφορές που δεν ταιριάζουν με τις ικανότητες του παιδιού σας, αφήνοντάς σας να αναρωτιέστε αν το παιδί είναι απλά τεμπέλικο και ποια κουμπιά θα μπορούσατε να πατήσετε για να το κάνετε να ενδιαφερθεί περισσότερο για το σχολείο.

Όσο απογοητευτικό κι αν είναι αυτό, οι ειδικοί συνιστούν να έχετε ενσυναίσθηση καθώς αναζητάτε απαντήσεις. Η ψυχολόγος Ellen Braaten, εκτελεστική διευθύντρια του Προγράμματος Εκμάθησης και Συναισθηματικής Αξιολόγησης και πρόεδρος της παιδιατρικής νευροψυχολογικής αξιολόγησης στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, προτείνει στους γονείς να αναζητήσουν μοτίβα για το πού ακριβώς δυσκολεύονται τα παιδιά τους στη διαδικασία ολοκλήρωσης μια εργασίας.

Στη συνέχεια, δώστε τους χάρη καθώς εργάζονται στις συγκεκριμένες προκλήσεις που θέτει η χαρισματικότητα. «Είναι σημαντικό να εντοπίσουμε το συγκεκριμένο εμπόδιο που τα αποτρέπει», λέει η Δρ. Braaten.

Μερικές φορές, το στοιχείο που λείπει από το κίνητρο μπορεί να είναι ότι αγχώνονται για την εργασία ή ότι δυσκολεύονται με την εκτελεστική λειτουργία. Άλλες φορές, μπορεί απλώς να μην ξέρουν πού βρίσκονται στη διαδικασία και να αισθάνονται μουδιασμένα. Οι γονείς μπορούν να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους μέσα από αυτά τα εμπόδια μόλις τα αντιληφθούν.

Η ειδικός αναλύει στο Fatherly πώς μπορείτε να εντοπίσετε τους λόγους για τους οποίους ένα παιδί μπορεί να φαίνεται χωρίς κίνητρα και πώς να δημιουργήσετε εύλογες προσδοκίες για τα χαρισματικά παιδιά που δεν τα κάνουν να κλειστούν.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα χαρισματικά παιδιά που δυσκολεύονται να ξεκινήσουν εργασίες

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να ξεκινήσουν εργασίες και οι γονείς πρέπει να ψάξουν για το πού υπάρχει το πρόβλημα. Μερικές φορές, τα παιδιά δυσκολεύονται να προσδιορίσουν την εργασία. Οι εργασιες ανοιχτού τύπου μπορεί να είναι ιδιαίτερα προκλητικές επειδή τα παιδιά μπορεί απλώς να μην ξέρουν από πού να ξεκινήσουν.

Αλλά το παιδί σας πιθανότατα δεν θα είναι σε θέση να διατυπώσει τι το εμποδίζει να ξεκινήσει μια εργασία, εάν κάνετε αυτήν την ερώτηση με ανοιχτό τρόπο. Πρέπει λοιπόν να κάνετε ερωτήσεις όπως, «έχεις όλα όσα χρειάζεσαι;», «ξέρεις τι κάνεις;», «μπορείς να μου περιγράψετε την εργασία ή να μου πεις ποιες ερωτήσεις πρέπει να απαντήσεις σε αυτό το φύλλο εργασίας;».

Μόλις χαρτογραφηθούν αυτά τα εμπόδια, πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα να ολοκληρώνουν τις εργασίες τους;

Η επιμονή δεν είναι μόνο να συνεχίζεις όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, αλλά περιλαμβάνει επίσης την ικανότητα να αξιολογείς πού βρίσκεσαι στη διαδικασία. Πολλά παιδιά θα απογοητευτούν επειδή νιώθουν ότι εργάζονται για πάντα και δεν μπορούν να υπολογίσουν πόσο κοντά είναι στο τέλος. Ως γονέας, μπορείτε να υποστηρίξετε το παιδί σας βοηθώντας το να καταλάβει πού βρίσκεται στη διαδικασία και τι χρειάζεται ακόμα για να την ολοκληρώσει.

Τα χαρισματικά παιδιά θα συγκλονιστούν και θα αισθάνονται ότι δεν έχουν τις ικανότητες να ολοκληρώσουν μια εργασία επειδή έκαναν πολλά λάθη στην πορεία, είχαν ένα εμπόδιο επειδή έκαναν απρόσεκτα λάθη ή ακολούθησαν έναν δρόμο που δεν έπρεπε. Το να τα βοηθάτε να είναι επίμονα σημαίνει ότι τα βοηθάτε να καταλάβουν πού βρίσκονται στην ίδια τη διαδικασία.

Πώς μπορούν οι γονείς να επιτύχουν την ισορροπία μεταξύ του να παρακινούν τα παιδιά χωρίς να τα επικρίνουν ή να ενορχηστρώνουν υπερβολικά τις δραστηριότητές τους;

Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπαίνουν στο παιχνίδι με τα χαρισματικά παιδιά που οι γονείς παραβλέπουν, και το ένα είναι ότι συχνά δεν έχουν αυτή την επιμονή για την οποία μιλάμε επειδή δεν χρειάστηκε να χτίσουν αυτή τη δεξιότητα. Εάν ένα παιδί είναι προικισμένο και πολλά πράγματα του έρχονται εύκολα και ξαφνικά πρέπει να κάνει κάτι που είναι δύσκολο, θα απογοητευτεί πολύ εύκολα. Εδώ είναι που τα χαρισματικά παιδιά θα πουν απλώς, «Λοιπόν, αυτό είναι ηλίθιο» ή «Δεν μπορώ να το κάνω».

Για τους περισσότερους ανθρώπους που δεν είναι προικισμένοι, όλα είναι ένας αγώνας. Όλα όσα έπρεπε να μάθουν ήταν δύσκολα. Αλλά αν κατακτήσατε με ευκολία τα μαθηματικά ή την ανάγνωση, και ξαφνικά πρέπει να κάνετε εργασίες σε κάτι που μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο ή πρέπει να καταλάβετε κάτι έξω από το σύνολο των δεξιοτήτων σας, μπορεί να αισθανθείτε άβολα.

 

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από το Όλο Υγεία

Αρθρογράφος: Μαριάννα Σπανού

Όλα τα παιδιά μπορεί να είναι ευέξαπτα, αλλά αν το δικό σας φαίνεται πιο ευερέθιστο και κουρασμένο ή απλώς χρειάζεται πιο «σκληρή δουλειά» από το συνηθισμένο, μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη νερού.

Δυστυχώς, το να πιούν τα παιδιά νερό μπορεί να εξελιχθεί σε μια συνεχιζόμενη μάχη για πολλούς γονείς, αλλά αξίζει να επιμείνουμε.

«Το να σκέφτεστε αν το παιδί σας έχει πιει αρκετό νερό είναι στην κορυφή της λίστας με τα πράγματα για τα οποία ανησυχούν οι γονείς καθημερινά, μαζί με το να τους ζητάτε να τρώνε μια ικανή ποσότητα φρούτων και λαχανικών ή να ελέγχετε πόσο χρόνο περνούν μπροστά στην οθόνη», λέει η παιδική διατροφολόγος Zoe Griffiths.

 

Αλλά δεν είναι μόνο στην κυκλοθυμία που βοηθά μια επαρκής ποσότητα νερού. «Η ενυδάτωση είναι σημαντική για το σώμα των παιδιών. Η πρόσληψη υγρών είναι απαραίτητη για τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών, την απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων στα ούρα, τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος μέσω της εφίδρωσης και τη λίπανση και την προστασία των αρθρώσεων», προσθέτει η ειδικός και συνεχίζει:

«Το να πίνουν αρκετό νερό βοηθά επίσης στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας που είναι ένα κοινό πρόβλημα στα μικρά παιδιά».

Πώς θα εξασφαλίσετε λοιπόν ότι το παιδί σας θα ξεδιψάσει, χωρίς να καταφύγετε σε ζαχαρούχα και ανθρακούχα ροφήματα;

1. Δημιουργήστε μια ρουτίνα
2. Στοχεύστε ψηλά
3. Δώστε το παράδειγμα
4. Βάλτε τα παιδιά να πιούν μόνα τους νερό
5. Πειραματιστείτε με γεύσεις
6. Έχετε πάντα μαζί νερό όπου κι αν πάτε

 

1. Δημιουργήστε μια ρουτίνα

«Προσπαθήστε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να πίνει ένα ποτό σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, συμπεριλαμβανομένων των γευμάτων, των σνακ και κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων», συμβουλεύει η Zoe.

«Αν ένα ποτό υπάρχει πάντα δίπλα τους στο δείπνο, το να το πιάσουν γίνεται αυτόματα, παρά κάτι που πρέπει να συνεχίσετε να τους υπενθυμίζετε».

2. Στοχεύστε ψηλά

«Στα παιδιά αρέσει να αισθάνονται ότι έχουν τον έλεγχο και την ευθύνη για τις εργασίες, γι’ αυτό μιλήστε τους για τη σημασία της διατήρησης της ενυδάτωσης και προτείνετέ τους να στοχεύουν να πίνουν έξι έως οκτώ ποτήρια νερό την ημέρα, ώστε να έχουν έναν στόχο που πρέπει να επιτύχουν», λέει η ειδικός.

3. Δώστε το παράδειγμα

«Αφήστε το παιδί σας να σας δει να πίνετε νερό. Τα παιδιά ειδωλοποιούν τους ενήλικες στη ζωή τους και θα αντιγράψουν αυτό που κάνετε, οπότε αν πίνετε νερό, θα το κάνουν κι εκείνα», προσθέτει η Zoe.

4. Βάλτε τα παιδιά να πιούν μόνα τους νερό

«Ενθαρρύνετε τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά να πιούν μόνα τους νερό», λέει η Zoe και συνεχίζει: «Τοποθετήστε ποτήρια δίπλα στη βρύση και έχετε ένα μπουκάλι ή μια κανάτα με νερό στο τραπέζι την ώρα των γευμάτων». Εάν έχετε πάντα ένα ποτήρι νερό κοντά στο παιδί σας, μπορεί να πιει γουλιά όποτε θέλει. Ενθαρρύνει την ανεξαρτησία και κάνει πιο πιθανό να αυτορρυθμιστούν.

Τα παιδιά αγαπούν τα ιδιόμορφα καλαμάκια ή τα μπουκάλια και η χρήση τους μπορεί να τα ενθαρρύνει να πίνουν περισσότερο. Μερικές φορές ένα αντικείμενο με τον αγαπημένο τους χαρακτήρα είναι αρκετό κίνητρο για να τους βοηθήσει να αυξήσουν την πρόσληψη νερού.

5. Πειραματιστείτε με γεύσεις

«Συχνά τα μικρά παιδιά λένε ότι το νερό έχει βαρετή γεύση, γι’ αυτό πειραματιστείτε εμπλουτίζοντας το νερό με διαφορετικές γεύσεις όπως φέτες πορτοκαλιού και λάιμ, μούρα ή μέντα και αγγούρι», προτείνει η Zoe.

Είναι δυνατό να αυξήσετε την πρόσληψη νερού μέσω φρούτων και λαχανικών -παίρνουμε περίπου το 20 τοις εκατό της ημερήσιας πρόσληψης από το φαγητό μας, γι’ αυτό προσπαθήστε να δελεάσετε τα παιδιά.

«Γίνετε δημιουργικοί και φτιάξτε smoothies φρούτων μαζί τους, αλλά περιοριστείτε στα 150 ml την ημέρα. λόγω της περιεκτικότητας σε ζάχαρη. Επίσης, μπορείτε να φτιάξετε παγάκια φρούτων παγώνοντας βατόμουρα ή φέτες λεμονιού σε παγοθήκες γεμάτες νερό», προτείνει η ειδικός.

Τα φρούτα και τα λαχανικά όπως το καρπούζι και το αγγούρι έχουν φυσικά υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, γι’ αυτό μπορείτε να φτιάξετε ένα υπέροχο σνακ που θα βοηθήσει τα παιδιά να παραμείνουν ενυδατωμένα τις ζεστές μέρες. Το γάλα είναι επίσης μια υγιεινή, ενυδατική επιλογή και θα βοηθήσει να συμπληρώσουν την πρόσληψη ασβεστίου.

6. Έχετε πάντα μαζί νερό όπου κι αν πάτε

«Προσπαθήστε να αναθέσετε στα παιδιά να γεμίσουν το δικό τους μπουκάλι νερό για να το πάρουν μαζί τους όταν φεύγουν από το σπίτι ή να κρατήσουν μπουκάλια νερό στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου σας, ώστε να έχετε πάντα πολλά υγρά στο χέρι. Όλα έχουν να κάνουν με την οικοδόμηση υγιεινών συνηθειών», καταλήγει η Zoe.

 

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από το Όλο Υγεία

Αρθρογράφος: Μάνος Σιγανός

Είναι σημαντικό τα παιδιά να κοιμούνται αρκετά τη νύχτα – ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη μάχη δίνουν οι γονείς για την ώρα του ύπνου. Ξέρετε, όμως, πόσο θα έπρεπε να κοιμούνται, ανάλογα με την ηλικία τους;

Ένας δάσκαλος μοιράστηκε έναν ενημερωτικό οδηγό με τις ώρες ύπνου που πρέπει να κοιμούνται τα παιδιά ανάλογα την ηλικία ένα ζήτημα που έχει αποδειχθεί ότι φλέγον θέμα συζήτησης μεταξύ των γονέων. Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε αρχικά από έναν εκπαιδευτικό από το Wilson Elementary School, αλλά αργότερα επανεμφανίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Ο οδηγός αναφέρει, για παράδειγμα, ότι ένα επτάχρονο παιδί που πρέπει να ξυπνάει στις 7 το πρωί πρέπει να κοιμάται στις 8:15 μ.μ., ενώ ένα 10χρονο που σηκώνεται στις 6:30 πρέπει να μπει στο κρεβάτι έως τις 8:30 μ.μ.

 

Ο πίνακας κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη Stacy Karlsen, η οποία είπε στο Fox6Now ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ανάρτηση έγινε viral και είπε: «Για μένα, ήταν σοκ το ότι η ανάρτηση κοινοποιήθηκε τόσο πολύ. Δεν το έφτιαξα εγώ. Το βρήκα στην προσωπική μου σελίδα και σκέφτηκα, Ουάου, αυτό είναι πολύ χρήσιμο.»

Μερικοί γονείς συμφώνησαν με τη Stacy ότι ο πίνακας είναι ένας χρήσιμος οδηγός. Μια μαμά ισχυρίστηκε ότι «δικαιολογούσε» τις ώρες ύπνου που είχε ήδη βάλει για τα μικρά της.

«Έχω τέσσερα παιδιά – και δίνω μάχη για την ώρα του ύπνου τους», εξήγησε. «Ξεκίνησα να ορίζω την ώρα του ύπνου τους πριν από χρόνια με βάση το πόσο ύπνο χρειάζονται… Χαίρομαι που βλέπω αυτό το γράφημα να δικαιολογεί τις ακριβείς ώρες που έχουμε ήδη ορίσει».

Ωστόσο, δεν εντυπωσιάστηκαν όλοι με αυτόν τον πίνακα. Ένας γονέας συνέκρινε τις άκαμπτες οδηγίες με το να είσαι στο στρατό. Υποστήριξε: «Δεν πάνε ακόμη στρατό και αν έστελνα τα παιδιά μου για ύπνο στις 7 το βράδυ, θα ξυπνούσαν στις 4 το πρωί. Όχι ευχαριστώ. Επιπλέον, δεν θα μπορούσα ποτέ να περάσω χρόνο μαζί τους μετά το σχολείο.» Ένας άλλος σχολίασε: «Συγγνώμη, αλλά αυτός ο πίνακας είναι παράλογος. Ποιος βάζει το παιδί του για ύπνο στις 6:45;»

Άλλοι θεώρησαν ότι οι κανόνες για την ώρα του ύπνου θα πρέπει να διαφέρουν κατά τη διάρκεια ορισμένων μηνών και ανάλογα με το αν το παιδί πήρε κανέναν υπνάκο κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η Great Ormond Street έχει έναν οδηγό στην ιστοσελίδα της, που συμβουλεύει τους γονείς για το πόσο ύπνο χρειάζεται το παιδί τους. Δηλώνει ότι τα βρέφη μεταξύ τεσσάρων και 12 μηνών χρειάζονται 12 έως 16 ώρες ύπνου, συμπεριλαμβανομένων των μεσημεριανών ωρών  ύπνου, ενώ τα παιδιά ενός έως δύο ετών θα πρέπει να έχουν 11 – 14 ώρες, συμπεριλαμβανομένου και του ύπνου μέσα στην ημέρα.

Τα παιδιά μεταξύ τριών και πέντε ετών χρειάζονται 10 – 13 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των μεσημεριανών ύπνου, και τα παιδιά ηλικίας έξι έως 12 ετών χρειάζονται 9 – 12 ώρες. Οι έφηβοι, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να καλύπτουν οκτώ έως 10 ώρες ύπνου.

 

 

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από Parents Hub

Αρθρογράφος: Ευανθία Κουρτμπουγιάννη 

Ο εθισμός στο διαδίκτυο, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών και εφήβων, είναι ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια έχει απασχολήσει σχεδόν κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Ενδιαφέρον έχει πως η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει σε έναν ξεκάθαρο και κοινώς αποδεκτό ορισμό του τι συνιστά αποκλίνουσα συμπεριφορά και τι όχι. Έτσι, η ύπαρξη της διαταραχής του εθισμού στο gaming στα σχετικά διαγνωστικά εγχειρίδια δέχεται πολυεπίπεδη κριτική για διεύρυνση και βελτίωσή της.

Σε αυτό το άρθρο του  Parents Hub θα εστιάσουμε στην κατανόηση των παραγόντων που δημιουργούν ευαλωτότητα στα παιδιά και τους εφήβους για την ανάπτυξη του εθισμού στο διαδίκτυο, όπως και στην πρόληψη και την έγκαιρη αντιμετώπιση των πρώτων ανησυχητικών συμπτωμάτων. Θα αναλύσουμε:

• Τι είναι και πότε μιλάμε γιαεξάρτηση από το διαδίκτυο
• Ποια είναι τααίτια του εθισμού στο διαδίκτυο και τι συνέπειες έχει
• Ποιοι είναι οιτρόποι πρόληψης της εξάρτησης από το διαδίκτυο
• Τα χαρακτηριστικά τουεθισμού εφήβων στο διαδίκτυο (και παιδιών)
• Ορόλος των γονέων στον εθισμό
• Άλλες διαδικτυακές συμπεριφορές υψηλού κινδύνου

 

Πότε Μιλάμε Για Εξάρτηση / Εθισμό Στο Διαδίκτυο;

Υπάρχουν δύο βασικά διαφοροποιητικά χαρακτηριστικά του εθισμού στο διαδίκτυο. Αυτό που δυσχεραίνει τον ορισμό του εθισμού στο διαδίκτυο από άλλους εθισμούς και κατ’ επέκταση την αναγνώριση και τη διαχείρισή του είναι το γεγονός ότι δεν αφορά μία μεμονωμένη μορφή συμπεριφοράς.

Για την ακρίβεια, όλο και περισσότερες πτυχές της εκτός διαδικτύου ζωής μας εκπληρώνονται και διαδικτυακά. Είναι αξιοσημείωτο ακόμα το γεγονός πως δεν εμπλέκεται κάποια χημική ουσία, η οποία να καθοδηγεί και να επιβραβεύει με πρόσκαιρη ανακούφιση ή ευφορία την πληθώρα των online συμπεριφορών μας.

Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διάφορα κριτήρια προκειμένου να διαγνωσθεί ο εθισμός στο διαδίκτυο βάσει στατιστικών και ερευνών κυρίως σε εφήβους και νέους ενήλικες και με πρότυπο αντίστοιχα διαγνωστικά κριτήρια άλλων εθισμών.

 

 

Όμως, τι είναι ο εθισμός στο διαδίκτυο;

Όταν μιλάμε για εξάρτηση ή εθισμό στο διαδίκτυο παρατηρούμε τις εξής συμπεριφορές για τουλάχιστον 3 μήνες και με ελάχιστο χρόνο μη απαραίτητης ενασχόλησης με το διαδίκτυο 6 ώρες την ημέρα:

• Έγνοια για το διαδίκτυο: το άτομο σκέφτεται συχνά, σχεδόν «εμμονικά», τη διαδικτυακή του δραστηριότητα, ακόμα και όταν δεν είναι συνδεδεμένο.

• Απόσυρση: η συναισθηματική διάθεση του ατόμου χαρακτηρίζεται συνήθως από δυσφορία, άγχος, ευερεθιστότητα και ανία, όταν περνά αρκετό χρόνο χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Πέραν αυτών των των συμπεριφορών παρατηρείται και μία ή και περισσότερες από τις παρακάτω:

• Ανοχή στη χρήση του διαδικτύου: το άτομο χρειάζεται όλο και περισσότερο χρόνο ενασχόλησής του με αυτό, προκειμένου να αισθανθεί ικανοποιημένο.
• Επίμονη επιθυμία που μπορεί να συνοδεύεται συχνά και από επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες να ελέγξει ή/ και να μειώσει τη χρήση του διαδικτύου.
• Εμμονή στη χρήση, παρότι το άτομο έχει επίγνωση της ζημίας που του προκαλεί ή της επιδείνωσης άλλων δυσκολιών του που οξύνονται με αυτήν.
• Χρήση του διαδικτύου ως καταφύγιο από δυσφορικά συναισθήματα όπως το άγχος, η ενοχή, η θλίψη, ο θυμός, τα οποία δεν ανακουφίζονται διαφορετικά.
• Απώλεια άλλων ενδιαφερόντων και ενασχολήσεων που παλαιότερα προκαλούσαν ικανοποίηση, απόρριψη άλλων μορφών ψυχαγωγίας.

 

Οι συμπεριφορές αυτές επίσης είναι απαραίτητο να έχουν ως αποτέλεσμα τη συνολική μείωση της σωματικής ή / και κοινωνικοσυναισθηματικής λειτουργικότητας του ατόμου, όπως αυτή μπορεί να διαφαίνεται από ατονία ή απώλεια σημαντικών σχέσεων, την παραμέληση σημαντικών ρόλων και καθηκόντων κ.ά.

Είναι σημαντικό, τέλος, να τονιστεί σε αυτό το σημείο ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο υφίσταται μόνο εφόσον τα παραπάνω φαινόμενα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας άλλης μορφής ψυχοπαθολογίας (άγχος, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, αυτισμός κ.λπ). Επιπλέον, ακόμα και αν οι εν λόγω συμπεριφορές δεν αποδίδονται καλύτερα σε κάποια άλλη υφιστάμενη διαταραχή, είναι συχνή η συνύπαρξη του εθισμού στο διαδίκτυο με άλλες μορφές ψυχοπαθολογίας και μαθησιακών δυσκολιών – χωρίς όμως να υπάρχει σχέση αιτιότητας ανάμεσά τους.

Η σχετική επιστημονική έρευνα δεν έχει επεκταθεί τόσο στην παιδική ηλικία, καθώς φαίνεται πως τα ανησυχητικά συμπτώματα του εθισμού στο διαδίκτυο δεν εμφανίζονται τόσο νωρίς. Δεν είναι όμως ακόμα ξεκάθαρο αν είναι τα ιδιαίτερα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας που λειτουργούν προστατευτικά και περιορίζουν το φαινόμενο αυτό ή αν η ηλικία της πρώτης εμφάνισης των συμπτωμάτων εμπίπτει στην εφηβεία, επειδή τότε αυξάνεται ο χρόνος της λεγόμενης απαραίτητης χρήσης του διαδικτύου έτσι και αλλιώς.

Ποια Είναι Τα Αίτια Του Εθισμού Και Τι Συνέπειες Έχει;

Όπως και κάθε άλλη δυσλειτουργική συμπεριφορά, έτσι και η εξάρτηση από το διαδίκτυο αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλών παραγόντων. Τα αίτια του εθισμού στο διαδίκτυο μπορεί να είναι λοιπόν πολλά. Η πιθανή ύπαρξη βιολογικής προδιάθεσης δεν είναι ξεκάθαρη, παρότι μόνο ένας στους εννέα εθισμένους εφήβους στην Ευρώπη είναι κορίτσι.

Μία πρώτη εξήγηση του φαινομένου αυτού μπορεί να δοθεί στη βάση της ανάγκης που ικανοποιεί η εμμονική παραμονή ενός παιδιού ή εφήβου στο διαδίκτυο. Βασικές ανάγκες, όχι μόνο ενός παιδιού / εφήβου αλλά και όλων μας, είναι οι ανάγκες μας για ασφάλεια, αναγνώριση, αποδοχή, ένταξη (αίσθηση του ανήκειν), αγάπη, συντροφικότητα και ψυχαγωγία.

Κάθε φορά που τέτοιες μας ανάγκες καλύπτονται, ο εγκέφαλός μας επιβραβεύει τις ενέργειές μας εκκρίνοντας ντοπαμίνη και προκαλώντας μας μέσω αυτής το αίσθημα της ικανοποίησης. Όταν επιβραβεύεται έτσι μια ενέργειά μας, γίνεται αυτόματα και πιο ελκυστική για εμάς, αυξάνοντας τις πιθανότητες να την επαναλάβουμε. Η ίδια η επανάληψη με νέες «εκρήξεις» ντοπαμίνης συνεχίζει να αυτοενισχύεται με συνέπεια τη σταδιακή ανάπτυξη της εξάρτησής μας από τη συμπεριφορά που τις προκαλεί – εν προκειμένω εξάρτηση από το διαδίκτυο.

Πέραν της κάλυψης βασικών μας αναγκών, ωστόσο, την όλο και αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου μπορούν να ενθαρρύνουν παράγοντες που αφορούν την οικογενειακή κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Η μάθηση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, και τα παιδιά μαθαίνουν πρωτίστως παρατηρώντας τις πράξεις μας και λιγότερο εφαρμόζοντας τις προφορικές μας οδηγίες. Η μίμηση προτύπων είναι ακρογωνιαίος λίθος στην ανάπτυξη οποιασδήποτε συμπεριφοράς, υγιούς αλλά και βλαπτικής.

Στη μίμηση προτύπων και την ικανοποίηση αναγκών μπορεί να προστεθεί ένας ακόμα παράγοντας ευαλωτότητας για ένα παιδί ή έναν έφηβο, ο οποίος νοητικά και συναισθηματικά λειτουργεί λιγότερο αυτόνομα από έναν ενήλικα, αυτός της αυξημένης έκθεσής του στη διαφήμιση. Η διαφήμιση αφενός λειτουργεί ως δημιουργός αναγκών, υποδεικνύοντας ελλείψεις και θέτοντας παράλληλα πρότυπα που δε χαρακτηρίζονται από αυτές τις ελλείψεις.

Ένα ακόμα αίτιο εθισμού στο διαδίκτυο μπορεί να είναι οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά βιώνει ή παρατηρεί το παιδί ή ο έφηβος στο οικογενειακό, σχολικό ή κοινωνικό του περιβάλλον του δημιουργεί ανασφάλεια ή άγχος / φόβο, συμπεριλαμβανομένου και του bullying.

Σε αυτή την περίπτωση, η ανακούφισή του ατόμου είναι κάτι που επείγει ως βίωμα, ενώ η σύνδεση στο διαδίκτυο είναι συχνά η πιο ευρέως διαθέσιμη και εύκολη επιλογή για την αναζήτηση αυτής της ανακούφισης. Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό δεδομένου ότι άλλες προστατευτικές κοινωνικοσυναισθηματικές δεξιότητες σε τέτοιες ηλικίες είναι ακόμα υπό ανάπτυξη.

Η σημαντικότερη συνέπεια μιας τέτοιας εξάρτησης είναι η «συρρίκνωση» του κόσμου του παιδιού / εφήβου.

 

Η άντληση ικανοποίησης, χαράς και απόλαυσης στη ζωή του περιορίζεται σε λίγες μόνο δραστηριότητες – ή και μία.

Κίνδυνοι από τον εθισμό στο διαδίκτυο μπορεί να είναι το γεγονός πως οι κρίσιμες κοινωνικοσυναισθηματικές δεξιότητες του ατόμου ατονούν, ενώ οι ρόλοι τους οποίους έχει αναλάβει (του παιδιού, του αδερφού, του μαθητή, του φίλου…) δεν εκπληρώνονται.

Παρατηρείται επιπλέον ως συνέπεια του εθισμού στο διαδίκτυο η παραμέληση άλλων, δευτερευόντων κατά την κρίση του αναγκών και καθηκόντων. Επιπλέον, η διάθεσή του γίνεται ασταθής στα πλαίσια μιας γενικότερης δυσθυμίας και πάντα σε συνάρτηση με το πότε και για πόσο παρέμεινε συνδεδεμένος στο διαδίκτυο.

 

5 Τρόποι Πρόληψης Του Εθισμού Στο Διαδίκτυο

Το μεγάλο στοίχημα για τον εθισμό στο διαδίκτυο είναι η πρόληψή του – και αυτή μπορεί να ξεκινήσει ήδη από τη βρεφική ηλικία. Ακόμα όμως και αν τα πρώτα σημάδια έχουν κάνει την εμφάνισή τους, η σταθερή τήρηση των παρακάτω συμβουλών σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι αρκετή για την αντιμετώπισή τους και την αποφυγή της παθολογικής κατάστασης που περιγράψαμε παραπάνω.

1. Ήδη από τη βρεφική ηλικία καλό είναινα περιορίζεται η έκθεση των παιδιών σε οθόνες. Ταβρέφη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε κινούμενες εικόνες και λαμπερά χρώματα, και ως προς αυτά το φυσικό περιβάλλον είναι συνήθως λιγότερο «σαγηνευτικό» εν συγκρίσει με όσα συνήθως απεικονίζονται στις οθόνες μας. Ο βομβαρδισμός των έντονων οπτικών ερεθισμάτων των οθονών λοιπόν μπορεί να καταστήσει καθετί άλλο έξω από αυτές λιγότερο ενδιαφέρον…
2. Παραμένοντας στη βρεφική και οδεύοντας προς τη νηπιακή ηλικία, είναι καλό ναεμπλουτίζουμε το φυσικό περιβάλλον του παιδιού μεερεθίσματα που ικανοποιούν τις αισθήσεις του. Είναι εύκολο σε τέτοιες περιπτώσεις να παρασυρθούμε από δικές μας προτιμήσεις βάσει άλλων κριτηρίων, ξεχνώντας με ποιο τρόπο βλέπει το παιδί μας τον κόσμο και τι χρειάζεται από αυτόν.
3. Κρίσιμης προληπτικής σημασίας για τηνεξάρτηση από το διαδίκτυοείναι η προσοχή στα μηνύματα που λαμβάνει από τη συμπεριφορά και τις επιλογές μας το παιδί για τη χρήση οθονών και διαδικτύου.

• Πόσες οθόνες υπάρχουν στο σπίτι μας και πόσες ώρες παραμένουν ανοιχτές;
• Πόσο χρόνο αφιερώνουμε οι ίδιοι στις έξυπνες συσκευές και τους υπολογιστές μας;
• Τι συμβαίνει, όταν χτυπά μια ειδοποίηση στο κινητό μας;
• Τι συμβαίνει, όταν το παιδί αποζητά την προσοχή μας;
• Έχουν οι έξυπνες συσκευές μας μια σταθερή θέση ή είναι «κουμπωμένες» επάνω μας;

 

4. Μεγάλης επίσης προληπτικής σημασίας είναι ησυνειδητή και συστηματικήκαλλιέργεια των κοινωνικοσυναισθηματικών δεξιοτήτων του παιδιού. Είναι οι δεξιότητες εκείνες που θα διευκολύνουν την σχέση του με τους άλλους και τον εαυτό του, θα του προσφέρουν συναισθηματικές διεξόδους και λύσεις σε όσα το στενοχωρούν, θα το καταστήσουν ικανό να ζητά βοήθεια, όταν τη χρειάζεται, και να εμπιστεύεται εκείνους που θα του την προσφέρουν, και θα του χαρίσουν αμέτρητες εμπειρίες χαράς στην καθημερινότητά του.
5. Τόσο το παιδί όσο και ο έφηβος για την ανάπτυξή τους αποζητούννέες εμπειρίες, οι οποίες παράλληλα θα συμβάλλουν στηνκοινωνικοποίησή τους. Τέτοιου είδους εμπειρίες δίνουν αξία και σημασία στην εκτός διαδικτύου ζωή και την ανθρώπινη επαφή σε απάντηση του εύκολου και μονίμως διαθέσιμου δέλεαρ της διαδικτυακής εμπειρίας.

• Πώς θα μπορούσαμε να περάσουμε όμορφα το Σαββατοκύριακο;
• Τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί απόψε;
• Τι εκδηλώσεις και δραστηριότητες διοργανώνονται αυτή τη βδομάδα στη γειτονιά μας;
• Πώς μπορούμε σύντομα να επαναλάβουμε κάτι που κάναμε μαζί και μας άρεσε;

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχουμε επίγνωση της ευαλωτότητας που μπορεί να δημιουργεί το δικό μας ιδιαίτερο περιβάλλον στο παιδί / έφηβό μας, καθώς οι περιστάσεις για καθένα μας διαφέρουν αλλά και αλλάζουν μέσα στο χρόνο (με την έλευση για παράδειγμα ενός διαζυγίου ή την ανάγκη τηλεργασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα).

Έχοντας κατά νου τις βασικές ανάγκες του για ασφάλεια, αναγνώριση, αποδοχή, ένταξη (αίσθηση του ανήκειν), αγάπη, συντροφικότητα και ψυχαγωγία, οφείλουμε να εντοπίζουμε εγκαίρως ελλείψεις και εμπόδια στην ικανοποίησή τους –  επικοινωνιακά, περιβαλλοντικά, συναισθηματικά – και να τα υπερβαίνουμε με ή χωρίς την υποστήριξη κάποιου ειδικού.

 

Παιδιά, Έφηβοι Και Διαδίκτυο: Πώς Διαφέρει Ανά Ηλικία;

Παιδιά και διαδίκτυο ή έφηβοι και διαδίκτυο; Η προφανέστερη διαφορά ανάμεσα στις δύο ηλικιακές ομάδες αναφορικά με την online ενασχόλησή τους αφορά στη χρήση του, καθώς σε μικρότερες ηλικίες τα παιδιά αποζητούν περισσότερο τις παιγνιώδεις δραστηριότητες, ενώ το διαπροσωπικό ενδιαφέρον ενδέχεται να καθυστερήσει. Είναι δηλαδή περισσότερο πιθανό ένα παιδί δημοτικού να απορροφηθεί από διαδικτυακά παιχνίδια και λιγότερο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία γίνονται πιο ελκυστικά όσο προχωρά η εφηβεία.

Ένας δεύτερος παράγοντας που διαφοροποιείται με την ηλικία είναι η διάρκεια της ενασχόλησης, μεταβάλλοντας κατ’ αντιστοιχία και τη βαρύτητά της. Μπορεί στα διαγνωστικά κριτήρια που αναγράψαμε παραπάνω να ορίζεται ως ελάχιστος χρόνος ενασχόλησης οι 6 ώρες ανά ημέρα, ωστόσο με τις μεταβολές που συντελούνται τόσο στις ώρες ύπνου όσο και στον ελεύθερο χρόνο μεγαλώνοντας είναι σημαντικό να συνυπολογίζεται και το ποσοστό του ελεύθερου χρόνου που καταναλώνει το διαδίκτυο στη ζωή του εφήβου / παιδιού.

Οι βαθύτερες ευαλωτότητες που οδηγούν στην ανάπτυξη της δυσλειτουργικής συμπεριφοράς μπορούν να αναζητηθούν εξίσου για παιδιά και εφήβους σε συναισθηματικές δυσκολίες που αφορούν την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη απέναντι στους σημαντικούς άλλους (γονείς, φροντιστές, δασκάλους, συγγενείς), την αυτονομία, την αυτοαποτελεσματικότητα και την πρωτοβουλία.

Ένας επιπρόσθετος παράγοντας που εμφανίζεται στη σχολική ηλικία αφορά την σχολική επίδοση και το αίσθημα της ικανότητας. Στην εφηβεία επιπλέον έρχεται στο προσκήνιο μια πιο διευρυμένη αυτοεικόνα με το χτίσιμο της ταυτότητας και η ανταπόκριση του εφήβου στους διαφορετικούς του ρόλους.

Σε συνέχεια των παραπάνω καλό είναι να αναφερθούν και οι πιθανές συνέπειες στη μετέπειτα προσωπική ανάπτυξη, οι οποίες δε διαφέρουν ουσιαστικά στη βάση της ηλικίας εμφάνισης του εθισμού – όταν ο εθισμός ξεκινήσει νωρίς, στην παιδική ηλικία, και δεν αντιμετωπιστεί, θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στις προκλήσεις ταυτότητας και ρόλων της εφηβείας.

Αθροιστικά, οι επιπτώσεις αυτές στην ενήλικη ζωή ενδέχεται να οδηγήσουν σε κοινωνικοσυναισθηματική απομόνωση, αυτοαπορρόφηση και ακαδημαϊκή ή / και επαγγελματική στασιμότητα.

 

Τι Μπορούν Να Κάνουν Οι Γονείς Για Την Αντιμετώπιση Του Εθισμού Στο Διαδίκτυο

Η έγκαιρη αναζήτηση βοήθειας και υποστήριξης από ειδικούς αλλά και από το ευρύτερο έμπιστο περιβάλλον της οικογένειας είναι καθοριστική τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο. Όπως και για κάθε άλλη προσπάθεια, έτσι και εδώ η σταθερότητα και η συνέπεια είναι αυτές που θα διασφαλίσουν την επιτυχία της.

Στα πλαίσια όμως της υποστήριξης αυτής οι γονείς μπορούν να υιοθετήσουν επιπροσθέτως και τα παρακάτω tips στην καθημερινότητά τους σε επίπεδο οικογενειακής κουλτούρας, επικοινωνίας και συναισθηματικής στήριξης των παιδιών / εφήβων:

Βελτίωση οικογενειακής κουλτούρας:

• Εξυγιαίνουμε πρωτίστως τη δική μας σχέση με το διαδίκτυο και τις έξυπνες συσκευές.
• Συμφωνούμε όλοι μαζί (και δεν επιβάλλουμε τιμωρητικά) να κλείνουμε το router και τα δεδομένα στις συσκευές με κάρτες sim για 1-2 ώρες την ημέρα.
• Περνάμε μαζί ποιοτικό χρόνο εντός και εκτός διαδικτύου.
• Αναζητούμε νέα κοινά ενδιαφέροντα.
• Περνούμε όσο το δυνατόν περισσότερο ελεύθερο χρόνο έξω.
• Αναλαμβάνουμε εξίσου τις ευθύνες και τα καθήκοντα του νοικοκυριού.
• Χρησιμοποιούμε τους κοινόχρηστους υπολογιστές και τις κοινόχρηστες έξυπνες συσκευές ως τέτοιες – δεν αποθηκεύουμε ούτε μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας τα στοιχεία σύνδεσης των λογαριασμών μας.

 

Βελτίωση επικοινωνίας:

• Ακούμε με αμέριστη προσοχή, χωρίς να διακόπτουμε.
• Ρωτάμε για να μάθουμε, να κατανοήσουμε, να ενσυναισθανθούμε και όχι για να (ανα)κρίνουμε ή να παρέμβουμε.
• Τη βοήθειά μας την προσφέρουμε κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας, δεν την επιβάλλουμε.
• Ζητούμε από το παιδί / έφηβο να εκφράσει τις επιθυμίες του – πραγματοποιώντας τις (στα πλαίσια του εφικτού). Τηρώντας τις υποσχέσεις μας οικοδομούμε σχέσεις εμπιστοσύνης.
• Μοιραζόμαστε οι ίδιοι μαζί του την καθημερινότητά μας και τις επιθυμίες μας – συχνά υποτιμούμε το πόσο μπορεί να το(ν) ενδιαφέρει.
• Του δίνουμε την ευκαιρία να μας κάνει ερωτήσεις.
• Διηγούμαστε ιστορίες από τη δική μας παιδική ηλικία και εφηβεία ή άλλες εμπειρίες του παρελθόντος.
• Μοιραζόμαστε μαζί του τα συναισθήματά μας, του δίνουμε την ευκαιρία να μας ενσυναισθανθεί και να μας ανακουφίσει – του δίνουμε ευκαιρίες να μας δείξει την αγάπη του.

 

Συναισθηματική στήριξη:

• Ενημερώνουμε και ευαισθητοποιούμε το παιδί/ έφηβο για τη χρησιμότητα αλλά και τις παγίδες του διαδικτύου, γνωστοποιώντας του τις προσδοκίες μας όσον αφορά τη χρήση του αλλά και προετοιμάζοντάς το(ν) να αντιδράσει ψυχραιμα και νηφάλια, όποτε χρειαστεί.
• Ενημερώνουμε και ευαισθητοποιούμε το παιδί/ έφηβο αναφορικά και με το φαινόμενο του εθισμού στο διαδίκτυο από επίσημες και έγκυρες πηγές, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσει και εκείνο(ς) τις συμπεριφορές που ενδέχεται να το(ν) βλάψουν ως κάτι αντικειμενικά επικίνδυνο και όχι ως μια απλή γονεϊκή υπόδειξη.
• Αποφεύγουμε την τιμωρητική αντιμετώπιση της αδυναμίας του. Είναι αναμενόμενο στην προσπάθεια αυτοπειθαρχίας να αποτύχει επανειλημμένα να αυτορρυθμιστεί, να τηρήσει το λόγο του ή να πει την αλήθεια. Σε αυτήν του την προσπάθεια προσφέρουμε μόνο ενθάρρυνση και παρηγοριά και γιορτάζουμε κάθε του επιτυχία.
• Αναμοχλεύουμε, αναδεικνύουμε και αξιοποιούμε τα δυνατά του χαρακτηριστικά με νέους και δημιουργικούς τρόπους – χτίζουμε την αυτοεικόνα και την ταυτότητά του γύρω από αυτά.
• Αποφεύγουμε την επιστροφή σε ενδιαφέροντα, σχέσεις και ασχολίες που το παιδί / ο έφηβος απολάμβανε παλαιότερα, αλλά πλέον έχει αντικαταστήσει με το διαδίκτυο, καθώς τα έχει ήδη ουσιαστικά απορρίψει / ξεπεράσει. Δοκιμάζουμε λοιπόν νέες εναλλακτικές.

 

 

 

Πού Μπορεί Κανείς Να Αναζητήσει Βοήθεια;

Βοήθεια τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο καλό είναι να λαμβάνεται από όσο το δυνατόν περισσότερες πηγές και όχι μόνο από έναν ειδικό.

Υποστήριξη σε επίπεδο πρόληψης μπορεί να ληφθεί από εξειδικευμένο σύμβουλο ψυχικής υγείας, coach γονεϊκότητας και οικογενειακό ψυχολόγο. Οι παρεμβάσεις πρόληψης έχουν ως κύριο στόχο την επίτευξη της αλλαγής στο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού/ εφήβου και της εκπαίδευσής του, ώστε να αντιμετωπιστούν τυχόν ευαλωτότητες και να ενδυναμωθούν απέναντί τους όλα τα μέλη της οικογένειας.

Σε επίπεδο θεραπείας θα χρειαστεί οι γονείς να απευθυνθούν σε κλινικό ψυχολόγο, παιδοψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο. Πρόκειται για ειδικότητες στις οποίες διατίθεται εύκολη πρόσβαση και μέσω δημοτικών δομών.

Σε κάθε περίπτωση είναι καλό οι γονείς να έχουν κατά νου σημαντικά άτομα στη ζωή των παιδιών τους που μπορούν να στηρίξουν με τη συνεργασία τους την προληπτική ή θεραπευτική παρέμβαση, όπως για παράδειγμα ιδιαίτερα αγαπητοί συγγενείς, δάσκαλοι και προπονητές, σχολικοί ψυχολόγοι και άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι χάρη στο ρόλο τους μπορούν να επεκτείνουν την προσπάθεια που καταβάλλεται στο σπίτι και εκτός σπιτιού.

Άλλες Διαδικτυακές Συμπεριφορές Υψηλού Κινδύνου

Ο εθισμός είναι μόνο μία από τις επικίνδυνες διαδικτυακές συμπεριφορές που μπορεί να αναπτύξει το παιδί ή ο έφηβος κατά τη διάρκεια της πλοήγησής του. Η ανωνυμία του παγκόσμιου ιστού, η απουσία επίβλεψης σε πραγματικό χρόνο και η ψευδαίσθηση της ελευθερίας που προσφέρουν μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα ελκυστικά σε αυτές τις ηλικίες που ο έλεγχος των παρορμήσεων και η γενικότερη συναισθηματική ωριμότητα δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Παρακάτω αναφέρουμε μερικές από τις συμπεριφορές που μπορούν να προληφθούν με την έγκαιρη ευαισθητοποίηση, εκπαίδευση και οικοδόμηση ενός σταθερού αξιακού συστήματος:

• Διαδικτυακός εκφοβισμός και άλλες ανάρμοστες συμπεριφορές: Οι κοινωνικοσυναισθηματικές δυσκολίες που ενδέχεται να οδηγήσουν τόσο σε εθισμό στο διαδίκτυο όσο και σε συμπεριφορές σχολικού εκφοβισμού, μπορούν εξίσου εύκολα να οδηγήσουν σε φαινόμενα cyber bullying και εν γένει βίαιης (λεκτικά και όχι μόνο) διαδικτυακής συμπεριφοράς.

Αξίζει για παράδειγμα να σκεφτούμε πως ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την ηλικία των χρηστών που κάνουν απρεπείς αναρτήσεις ή σχόλια σε διάφορες διαδικτυακές τοποθεσίες.

Η παρατήρηση ή αποδοχή αντίστοιχης συμπεριφοράς στην εκτός διαδικτύου ζωή έχει την τάση να αναπαραχθεί – είτε να εσωτερικευθεί εναντίον του εαυτού είτε να εφαρμοστεί σε άλλους υπό την ασφάλεια της διαδικτυακής ανωνυμίας.

Αυτό μπορεί να γίνει ακόμα και όταν η εκτός διαδικτύου συμπεριφορά του παιδιού/ εφήβου ελέγχεται επαρκώς και μοιάζει φυσιολογική.

• Εστίαση και προβολή υλικών και καταναλωτικών αξιών, όπως αυτές καλλιεργούνται με την επίμονη ενασχόληση με την αυτοφωτογράφιση και αυτοπροβολή, την αναπαραγωγή διαφημιστικού περιεχομένου, την προώθηση καταναλωτικών προτύπων, τη συλλογή ανούσιων επιβραβεύσεων και την αντίληψη της αυταξίας στη βάση αυτών.

Η υπό τέτοιους όρους αυτοεπιβεβαίωση δημιουργεί ανασφάλειες και μια διαστρεβλωμένη αντίληψη του κόσμου, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη σοβαρών διαταραχών προσωπικότητας (ιστριονική, ναρκισσιστική), διάθεσης (αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη), πρόσληψης τροφής (υπερφαγικά επεισόδια, ανορεξία)  κ.ά.

• Πρόσβαση και χρήση ακατάλληλου περιεχομένου: Η έμφυτη και διόλου μεμπτή περιέργεια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας σε συνδυασμό με τον ελλιπή συχνά έλεγχο αλλά και τις τεχνολογικές ικανότητες παιδιών και εφήβων, που σήμερα συχνά ξεπερνούν αυτές των γονιών τους, καθιστούν τέτοιο περιεχόμενο προσβάσιμο σε μια περίοδο κατά την οποία μπορεί να διαστρεβλώσει την εικόνα της πραγματικότητας, να δημιουργήσει άγχος, φοβίες, επιθετικότητα και συνθήκες για ψυχικό τραυματισμό τους.

• Εμπλοκή σε παράνομες ενέργειες, όπως λογοκλοπή / παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας, παράνομη πρόσβαση και λήψη ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων τρίτων και διαρροή τους, σε μια ηλικία που η ευαισθητοποίηση σε τέτοια θέματα ακόμα δεν επιδιώκεται συνειδητά από σχολείο και οικογένεια.

• Διαρροή ευαίσθητων προσωπικών και οικογενειακών δεδομένων, πολυμέσων και πληροφοριών, είτε δημόσια είτε σε άγνωστους / μη έμπιστους τρίτους, με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται για την ασφάλεια του παιδιού / εφήβου και της οικογένειας συνολικά.

Το διαδίκτυο σήμερα ωστόσο δεν ενέχει μόνο κινδύνους. Αυτό στο οποίο πάντα βοηθά να εστιάζουμε την εκπαίδευση και την προσοχή μας είναι οι πολύτιμες δυνατότητες που μας προσφέρει ως εργαλείο μάθησης, επικοινωνίας και ψυχαγωγίας.

Μαθαίνοντας στα παιδιά μας πώς να το χρησιμοποιούν με ασφάλεια εγκαίρως, πριν η δική τους περιέργεια και επιθυμία τα ωθήσει να πάρουν αυτήν την πρωτοβουλία τα ίδια, αλλά και περνώντας μέρος του διαδικτυακού μας χρόνου μαζί, μοιραζόμενοι νέα, δραστηριότητες και εμπειρίες από κοινού, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μεγάλο πλήθος υγιών διαδικτυακών συμπεριφορών, οι οποίες δε θα αφήσουν «χώρο» για τις επικίνδυνες.

Όπως και ο εξωτερικός κόσμος, έτσι και το διαδίκτυο ήταν, είναι και πιθανότητα θα παραμείνει ένας «χώρος» με πολλές παγίδες. Αξίζει όμως να θυμόμαστε ότι οι δυνατοί άνθρωποι, εκείνοι που στέκονται γερά στα πόδια τους και έχουν γύρω τους συμμάχους, είτε ελευθερώνονται γρήγορα από αυτές είτε δεν πέφτουν μέσα τους εξαρχής, όταν τις συναντήσουν – και τελικά αυτό είναι και το ζητούμενο.

 

 

 

 

 

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από Parents Hub

Αρθρογράφος: Ευανθία Κουρτμπουγιάννη

Τα όρια αποτελούν αντανάκλαση της σκέψης μας για εμάς και τους άλλους και έναν ρυθμιστή της συμπεριφοράς μας. Είναι κάτι που μαθαίνουμε παρατηρώντας το περιβάλλον μας και αλληλεπιδρώντας με αυτό. Έτσι λοιπόν αποτελούν ένα είδος δεξιότητας, η οποία επηρεάζεται μεν από τα έμφυτα γνωρίσματα του χαρακτήρα μας, όμως δεν εξαρτάται από αυτά. Αντιθέτως, μπορεί να επηρεάσει θετικά τους τρόπους με τους οποίους εκφράζονται αυτά τα γνωρίσματα και το κατά πόσο κυβερνούν την πορεία της ζωής μας. 

Κάθε παιδί από μία στιγμή και μετά μπορεί να μάθει να λειτουργεί εντός ορίων, ωστόσο είναι εξαιρετικά σημαντικό να εντοπίσουμε σωστά αυτή τη στιγμή και να την αξιοποιήσουμε μεθοδικά και με συνέπεια. 

Σε αυτό το άρθρο του Parents Hub θα βρείτε: 

• • Πώς βάζουμε όρια στα παιδιά
• • Πώς βάζουμε όρια μέσα στην οικογένεια
• • Αν είναι αναγκαίο ένα πρόγραμμα κανόνων για παιδιά
• • Τι μπορούμε να αναμένουμε από τα όρια και την πειθαρχία στα παιδιά

Πώς Βάζουμε Όρια Στα Παιδιά;

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να θέσουμε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών μας θεμελιώνεται στην απάντησή μας για καθεμιά από τις παρακάτω ερωτήσεις:

• • Τι μπορεί να κατανοήσει το παιδί μου λεκτικά;
• • Τι μπορεί να θυμάται και για πόσο;
• • Τι συμπεριφορά θέλω να αναπτύξει / επιδείξει το παιδί μου σε μια δεδομένη στιγμή;
• • Πώς θα το βοηθήσω να την πετύχει;

Τα όρια που προσπαθούμε να θέσουμε μεταφράζονται μεν σε μιας μορφής «όχι», όμως από μόνη της η άρνηση δε μας βοηθά να επιλέξουμε κάθε φορά τον καταλληλοτερο τρόπο, ώστε να το επιβάλουμε. Αντιθέτως μπορεί να μας βοηθήσει να θυμόμαστε ότι εκείνη τη στιγμή που λέμε το «όχι», ζητούμε από το παιδί να καταφέρει κάτι. Να ελέγξει μια παρόρμηση, να συμπεριφερθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να μάθει ουσιαστικά να δρα και να αντιδρά με έναν διαφορετικό τρόπο.

Εστιάζοντας στην επιθυμητή συμπεριφορά, λαμβάνουμε πρωτίστως υπόψη μας τι μπορεί να κατανοήσει λεκτικά και για πόσο μπορεί να συγκρατεί μια πληροφορία στη μνήμη του, ώστε να γνωρίζουμε πότε και πόσο συχνά χρειάζεται να του θυμίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε να κάνει. 

Ειδικά πριν τη νηπιακή ηλικία αλλά και κατά τη διάρκειά της ιδιαίτερα αποτελεσματική είναι η χρήση «συνθημάτων» – ένας ήχος που, όταν ακούγεται, σημαίνει ότι το παιχνίδι τελείωσε, ένα ήσυχο τραγούδι που θα λέμε κάθε βράδυ πριν πάμε για ύπνο, μια χειρονομία που, όταν θα την κάνουμε σε δημόσιο χώρο, θα του θυμίζει να ηρεμεί. Έτσι αποφεύγουμε συζητήσεις και επιχειρηματολογία που ούτως ή άλλως το παιδί μας δυσκολεύεται να κατανοήσει, πόσω δε μάλλον όταν βρίσκεται υπό πίεση ή είναι στενοχωρημένο.

Η επιθυμητή συμπεριφορά επίσης είναι κάτι που χτίζεται σταδιακά και χρειάζεται εξάσκηση. Ίσως έχετε παρατηρήσει πόσο εύκολο είναι να υπακούσει ένα παιδί, όταν του λέτε να ξεκινήσει να παίζει, ενώ είναι πολύ δυσκολότερο, όταν του ζητάτε να σταματήσει και να συμμαζέψει τα παιχνίδια του. 

Αξιοποιήστε όσα καταφέρνει ήδη το παιδί – στο εν λόγω παράδειγμα μπορείτε να του ζητάτε να περιμένει το «σύνθημά» σας, ώστε να ξεκινήσει το παιχνίδι του. Στη συνέχεια μεταφέρετε το «σύνθημα» για ένα διάλειμμα στο παιχνίδι, το οποίο θα κρατήσει λίγο, και μετά το οποίο το παιχνίδι θα συνεχιστεί. Βοηθώντας το έτσι να διαχειριστεί μικρές ολιγόλεπτες δόσεις «απογοήτευσης», σιγά-σιγά θα καταφέρει να υπακούει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στο «τέλος του παιχνιδιού για σήμερα».

Όρια Στα Παιδιά Μέσα Στην Οικογένεια

Ένας από τους κυρίαρχους μηχανισμούς μάθησης και ανάπτυξης είναι η μίμηση. Αυτό συμβαίνει, επειδή ως είδος οι άνθρωποι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να συνυπάρχουμε και να λειτουργούμε σε μικρές και μεγάλες ομάδες. Επομένως το παιδί μαθαίνει πώς να θέτει και πώς να δέχεται όρια βάσει των αντίστοιχων συμπεριφορών που παρατηρεί να κυριαρχούν πρωτίστως στην οικογένειά του – αργότερα και στο σχολείο. Διδάσκουμε δηλαδή τα όρια μέσα από το παράδειγμα του πώς τα διαχειριζόμαστε οι ίδιοι με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Είναι λοιπόν πολύ δυσκολότερο να μάθουμε σε ένα παιδί να πειθαρχεί και να μας υπακούει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο κυριαρχούν οι συγκρούσεις, η διεκδικητικότητα και ο «πόλεμος δυνάμεων» μεταξύ των υπόλοιπων μελών. Κάποιες ερωτήσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε ένα συγκρουσιακό ή να διατηρήσουμε ένα ήδη υπάρχον αρμονικό περιβάλλον είναι οι εξής:

• • Πόσο σταθεροί είναι οι κανόνες της οικογένειάς μας; Αλλάζουν ανάλογα με την περίσταση; Αλλάζουν ανάλογα με το ποιος καλείται να συμμορφωθεί;
• • Πώς συμπεριφερόμαστε εμείς, όταν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας μάς θέσει όρια; Θυμώνουμε; «Κρατάμε μούτρα»; Το σεβόμαστε;
• • Πώς αυτοπαρηγορούμαστε, όταν δε γίνονται τα πράγματα έτσι όπως τα θέλουμε; Τι σκέψεις εκφράζουμε; «Την επόμενη φορά θα δεις…» ή «Δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά…»;
• • Πώς αντιδρούμε, όταν παραβιάζουμε τα όρια κάποιου άλλου; Το αναγνωρίζουμε; Ζητούμε συγγνώμη; Το ξανακάνουμε;
• • Τι είναι πιο σημαντικό στη συμβίωσή μας; Να «βγαίνουμε νικητές»; Να διαχειριζόμαστε μια αρμονική εναλλαγή χαράς και απογοήτευσης με απώτερο σκοπό το καλό της ομάδας μας; Δύσκολες περίοδοι στις οποίες δοκιμάζονται τα όριά μας στην οικογένεια, όπως ένα ενδεχόμενο διαζύγιο με τις αναμενόμενες επιπτώσεις του στα παιδιά, δοκιμάζουν επίσης τις προτεραιότητες και τις αξίες μας.
  

Είναι δύσκολο επομένως να αναμένουμε ότι το παιδί μας θα καταφέρει να επιδείξει μία συμπεριφορά, όταν δεν έχει την ευκαιρία να την παρατηρεί τακτικά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί είτε να μη συμβαίνει (οπότε και φροντίζουμε να την αναπτύξουμε μεταξύ μας ως ομάδα), είτε να μην υποπίπτει στην προσοχή του παιδιού μας (οπότε και φροντίζουμε να κατευθύνουμε την προσοχή του σε κάθε ωφέλιμη συμπεριφορά στην οικογενειακή μας ζωή, η οποία αποτελεί παράδειγμα του πώς επιθυμούμε να συμπεριφέρεται και εκείνο).

Είναι Αναγκαίο Ένα Πρόγραμμα Κανόνων Για Παιδιά;

Το πρόγραμμα κανόνων μέσα στην οικογένεια αλλά και σε κάθε άλλο πλαίσιο εντός του οποίου θέλουμε το παιδί μας να μπορεί να λειτουργεί με τρόπο αποτελεσματικό και ωφέλιμο είναι σαφώς αναγκαίο. Εξάλλου με τον ίδιο τρόπο το πρόγραμμα λειτουργεί καθησυχαστικά και για εμάς ως ενήλικες, βοηθώντας μας να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι να περιμένουμε από την καθημερινότητά μας, ώστε να αξιοποιούμε την ενέργειά μας δημιουργικά και εποικοδομητικά.

Με τον ίδιο τρόπο το πρόγραμμα κανόνων λειτουργεί και για τα παιδιά, επιτρέποντάς τους με τη σταθερότητα που τους προσφέρει να αισθάνονται ασφαλή να παίξουν και να πειραματιστούν, ακόμα και όταν πειραματίζονται με… την παραβίασή του! Η συνέπειά μας στην τήρηση ενός τέτοιου προγράμματος λοιπόν είναι το Α και το Ω για την καλλιέργεια της αυτοπειθαρχίας που θα επιθυμούμε να επιδεικνύουν τα παιδιά μας αργότερα ως έφηβοι. Για να μπορέσει όμως να λειτουργήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, καλό είναι να έχουμε κατά νου τα εξής: 

1. 1. Οι κανόνες δε διέπουν το άτομο, διέπουν το πώς λειτουργεί μια ομάδα και το πώς εκτελείται μια δραστηριότητα. Επομένως υπάρχουν κανόνες που αφορούν τις σχέσεις μας και το τι κάνουμε μαζί και υπάρχουν και κανόνες για το πώς κάνουμε (μόνοι μας ή με παρέα) κάτι συγκεκριμένο.
2. 2. Οι κανόνες έχουν σκοπό. Ένας ωφέλιμος σκοπός είναι η ασφάλειά μας, ένας άλλος όμως θα μπορούσε να είναι η αδιαπραγμάτευτη υπακοή – υποταγή σε ένα άτομο με εξουσία – είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ως γονείς γιατί θέτουμε τους κανόνες που θέτουμε.
3. 3.  Οι κανόνες τίθενται πριν χρειαστεί να τους εφαρμόσουμε. Τους καθιστούμε σαφείς, ανάλογα με το επίπεδο γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού μας, εκ των προτέρων και τόσο νωρίς, όσο επιτρέπει το επίπεδο της μνημονικής ικανότητάς του, όταν η «πρόκληση» απουσιάζει και δεν επείγει η εφαρμογή τους. Με επαρκή «εξάσκηση» και κατανόηση σε στιγμές ηρεμίας το παιδί θα καταφέρει να ανταποκριθεί ανάλογα και όταν οι συνθήκες θα το δυσκολέψουν.

Μπορεί Να Ισχύσει Το Ίδιο Πρόγραμμα Κανόνων Για Όλα τα Παιδιά;

Ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, κατά τις οποίες η έγκαιρη θέση κανόνων είναι απαραίτητη:

• • Κανόνες που αφορούν την κάλυψη των ζωτικών μας αναγκών: τροφή, ύπνος, προσωπική υγιεινή. Π.χ. πότε πλένουμε τα χέρια και τα δόντια μας, πότε και πόσο κοιμόμαστε, πόσο συχνά τρώμε τι.
• • Κανόνες που αφορούν το χρόνο και το χώρο που μας αναλογεί: πόσο μπορούμε να απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλο και για πόσο, πόσο χρόνο μπορούμε να περνάμε μαζί, πόσο χρόνο μπορούμε να αφιερώνουμε σε μια κοινόχρηστη ηλεκτρονική συσκευή κ.λπ.
• • Κανόνες που αφορούν στην πρόσβαση και τη χρήση αντικειμένων: τι μπορούμε να χρησιμοποιούμε μόνοι μας, τι με επίβλεψη / βοήθεια και τι καθόλου, πώς χρησιμοποιούμε με ασφάλεια τα αντικείμενα, αλλά και πώς τα προστατεύουμε από τη φθορά.
• • Κανόνες που αφορούν καθημερινές δραστηριότητες: όπως το ντύσιμο, την τακτοποίηση και την καθαριότητα, τη μελέτη.
• • Κοινωνικοί κανόνες: βοηθάμε το παιδί να δημιουργήσει κατηγορίες συμπεριφορών ανάλογα με την ηλικία, την οικειότητα και το ρόλο των ανθρώπων τους οποίους συναναστρέφεται, ξεκινώντας με δύο κατηγορίες («παιδιά» και «μεγάλοι») και στη συνέχεια προσθέτοντας σταδιακά επιπλέον διαφοροποιήσεις βάσει των υπόλοιπων κριτηρίων.
• • Κανόνες για ιδιαίτερες περιστάσεις: όπως μια επίσκεψη σε ένα μουσείο, μια τελετή, στην εκκλησία, στον κινηματογράφο κ.λπ.
• • Ειδικοί ή υπό προϋπόθεση κανόνες: όταν π.χ. είναι παρών κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος («όταν σε προσέχει η γιαγιά, μπορείς να παίξεις ό,τι θέλεις εκτός από το tablet»), όταν γενικότερα τροποποιείται κάποιος από τους υπάρχοντες κανόνες.

Όρια Και Πειθαρχία Στα Παιδιά

Θα παρατηρήσουμε συχνά βέβαια ότι ακόμα και με τον κατάλληλο τρόπο και την κατάλληλη συχνότητα της επικοινωνίας και της εξάσκησης, το παιδί μας συνεχίζει να δυσκολεύεται στην πειθαρχία. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο να αντιμετωπίζουμε την αποτυχία του όπως μια οποιαδήποτε άλλη αποτυχία μάθησης και όχι τιμωρητικά. Κανένα παιδί δεν επιθυμεί να δυσαρεστεί τους ανθρώπους που αγαπά. Καλό είναι επομένως να κατανοεί ότι είναι σημαντικό αυτό που του ζητάμε να καταφέρει, ώστε να συνεχίσει να προσπαθεί, αλλά επίσης να κατανοεί ότι το υποστηρίζουμε σε αυτήν την προσπάθεια.

Το «όχι», το όριο το οποίο θέτουμε σε κάτι που ενδεχομένως το ίδιο μπορεί να απολαμβάνει, είναι μια ματαίωση. Χρειάζεται λοιπόν να ανακουφίσουμε αυτήν τη ματαίωση προτού καταφέρει τελικά το παιδί να συμπεριφερθεί έτσι όπως επιθυμούμε. Το «όχι» δεν αποκλείει ούτε την αγκαλιά, ούτε την παρηγοριά – ίσα ίσα που τις φέρνει στο προσκήνιο μαζί του χέρι-χέρι.

Όπως και σε κάθε άλλη αποτυχία, έτσι και εδώ χρειάζεται να του επικοινωνήσουμε την κατανόησή μας για το ότι δυσκολεύτηκε και τελικά δεν τα κατάφερε, την πίστη μας ότι την επόμενη φορά θα τα πάει καλύτερα, αλλά και τη σταθερότητά μας όσον αφορά τη σημασία αυτού που του ζητάμε.

Εκτός όμως από τη δική μας ενθάρρυνση, ένας εξίσου υποστηρικτικός παράγοντας για την (αυτο)πειθαρχία του παιδιού είναι η αναγνώριση των δικαιωμάτων του. Ξεκινώντας από το σεβασμό των δικών του «όχι» και όσο προχωρά η κοινωνικοποίησή του στη νηπιακή ηλικία είναι χρήσιμο να το βοηθήσουμε να αντιληφθεί ότι μοιράζεται τα ίδια δικαιώματα με άλλους ανθρώπους και πολλές φορές το «όχι» σε κάτι που μπορεί να απολαμβάνουμε σημαίνει «ναι» σε κάτι πολύ πιο μεγάλο και σημαντικό, το οποίο αξίζει αυτή τη «θυσία» από μέρους μας.

Βιβλία Για Όρια Στα Παιδιά

Υπάρχουν κάποια βιβλία στο εμπόριο που αποτελούν σύμμαχο των γονιών στην επιβολή ορίων με σύγχρονες προσεγγίσεις. Εκτός όμως από αυτά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και βιβλία με παραμύθια ή απλές ιστορίες με κάποιον ήρωα που δείχνει το παιδί ότι αγαπά.

Άλλωστε, το θέμα των ορίων, της διαχείρισης του «όχι» ή της πράξης του καλού, είναι παρόν στις περισσότερες ιστορίες για παιδιά.

Βοηθήστε το παιδί να φανταστεί ή να παρατηρήσει:

• • Ποιο είναι το σωστό σε αυτή την περίσταση;
• • Γιατί είναι αυτό το σωστό και όχι κάτι άλλο;
• • Τι δυσκολεύει τον ήρωα στο να το πράξει;
• • Πώς αισθάνεται;
• • Τι κάνει;
• • Τι συνέπειες έχει αυτό που κάνει στους άλλους;
• • Τελικά τα καταφέρνει; Ποιος / τι τον βοηθά;

Όπως και κάθε άλλη «αντίσταση στον πειρασμό», έτσι και η πειθαρχία σε ένα σύστημα σταθερών κανόνων είναι μια μικρή μάχη ανάμεσα στο λογικό και το θυμικό. Το παιδί καλείται να επιβληθεί με το λιγότερο ανεπτυγμένο τμήμα του «λογικού» του εγκεφάλου στο «συναισθηματικό» σύστημα του εγκεφάλου του, το οποίο έχει σχεδόν ολοκληρώσει την ανάπτυξή του.

Σε αυτή τη φαινομενικά απέλπιδα προσπάθεια όμως έχει συμμάχους τη δική μας ενήλικη αντίληψη, μεθοδικότητα, πίστη και αγάπη – και όσο μοιραζόμαστε τις δικές μας δυνάμεις και ικανότητες μαζί του, δεν μπορεί παρά να τα καταφέρει!

Το εν λόγω άρθρο έχει αναπαραχθεί από Parents Hub

Αρθρογράφος: Γιούλη Φιλιππίδου

Πολλοί από εμάς τρέμουμε στη λέξη “ακατάστατο”.

Το ακατάστατο είναι αυτό που αποκλίνει από το καθαρό και τακτοποιημένο. Είναι εκείνο που λερώνει, που δυσκολεύει, που δημιουργεί ένα χαμό και άντε μετά να το μαζέψεις. Και εδώ που τα λέμε, κανείς δε θέλει να έχει ακατάστατο χώρο ή να ενθαρρύνει το παιδί του να παίξει μέσα στο “χάος”.

Το ακατάστατο παιχνίδι ή αλλιώς messy play είναι λογικό να ταράζει ακόμα τα νερά παρόλο που ολοένα κερδίζει σε δημοφιλία. Υπάρχει όμως καλός λόγος για να το εντάξουμε στη ζωή μας και κυρίως στη ζωή των παιδιών μας, από τη βρεφική κιόλας ηλικία. Ας δούμε μαζί τι είναι το messy play και το sensory play για τα οποία όλοι μιλάνε και τι μπορούν να προσφέρουν στην ανάπτυξη του παιδιού.

Σε αυτό το άρθρο του Parents Hub θα ανακαλύψετε:

• Τι είναι το messy play,
• Ιδέες για messy play στο σπίτιή έξω,
• Ιδέες messy play για βρεφη,
• Τι διαφορές έχουν το messy play και το sensory play.

Τι Είναι Το Messy Play (Παιχνίδι Που Λερώνει);

Το messy play είναι ένα είδος παιχνιδιού ανοιχτού τύπου κατά το οποίο τα παιδιά έχουν τον κύριο λόγο.

Παίρνουν πρωτοβουλίες ώστε να εξερευνήσουν και να μάθουν χρησιμοποιώντας τα χέρια τους.

Εκτός από την αφή όμως, τα παιδιά χρησιμοποιούν και τις άλλες αισθήσεις τους στη διάρκεια του messy play όπως την ακοή και την όραση, αλλά και την όσφρηση που είναι πιο σπάνια στα περισσότερα παιχνίδια.

Tο messy play αποτελεί ένα είδος βιωματικού παιχνιδιού όπου τα παιδιά έρχονται σε επαφή με μια μεγάλη ποικιλία από υλικά και υφές. Αυτό γίνεται με σεβασμό στο ρυθμό που χρειάζεται κάθε παιδί για να εξερευνήσει τα διαφορετικά υλικά και τις ιδιότητές τους.

Από το “ακατάστατο παιχνίδι” δε λείπει και η γλωσσική επικοινωνία. Τα παιδιά συχνά συνομιλούν μεταξύ τους ή με τους ενήλικες οι οποίοι περιγράφουν τα υλικά ή απαντούν στις ερωτήσεις των παιδιών. Παραδείγματα δραστηριοτήτων messy play είναι η ταξινόμηση πετρών, η εκχύλιση νερού, το άδειασμα άμμου, ή το “ζούπηγμα” πηλού.

Ποιά Είναι Τα Οφέλη Του Messy Play Στην Ανάπτυξη Των Παιδιών;

Τα παιδιά γεννιούνται με μια έμφυτη περιέργεια. Το messy play είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να εμπλακούν οι αισθήσεις τους στο παιχνίδι και να αναπτυχθούν. Παίζοντας με “ακατάστατο” τρόπο μπορούν να μάθουν μια πληθώρα πραγμάτων εμπειρικά. Καθότι χρησιμοποιούν τις αισθήσεις τους, βιώνουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία μάθησης σε γνωστικό, κινητικό και κοινωνικό επίπεδο.

“Τα παιδιά είναι δημιουργικά όταν χρησιμοποιούν υλικά με νέους τρόπους, συνδυάζουν υλικά που δεν είχαν συνδεθεί προηγουμένως και ανακαλύπτουν καινούργια πράγματα, και το ακατάστατο παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να τα κάνουν όλα αυτά.” (Duffy, 1998).

Το messy play είναι το παιχνίδι στο οποίο τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο. Φυσικά, μπορεί να έχουμε επιλέξει εμείς τα υλικά και το περιβάλλον, αλλά εκείνα δίνουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Εξερευνούν διάφορες υφές και υλικά χρησιμοποιώντας τα χέρια τους και μαθαίνουν μέσα από αυτή την εξερεύνηση.

Το Messy Play βοηθά:

• στην ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας,
• στην ανάπτυξη της γλώσσας και του λεξιλογίου,
• στην εκμάθηση κοινωνικοσυναισθηματικών δεξιοτήτων,
• στην επίλυση προβλημάτων,
• στην εξοικειωση με μαθηματικές έννοιες,
• στην απόκτηση θεμελιωδών γνώσεων επιστήμης,
• στην απόκτηση υπευθυνότητας.

 

8 Απίθανες Ιδέες Για Messy Play

Το messy play λοιπόν είναι η κάθε είδους εξερεύνηση διαφόρων υλικών και των ιδιοτήτων τους. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να το κάνουμε αυτό. Δραστηριότητες όπως οι παρακάτω επιτρέπουν στα παιδιά να πειραματιστούν όπως θέλουν και να επαναλάβουν τη δραστηριότητα όσες φορές αισθανθούν ότι χρειάζεται.

 

1. Μαγειρική

Πολλά νήπια αγαπούν τις εργασίες στην κουζίνα. Ψήνοντας πχ ψωμί ή κουλουράκια, τα παιδιά μπορούν να ανακατέψουν ή να ζυμώσουν μαθαίνοντας παράλληλα πώς να μαγειρεύουν. Η μαγειρική είναι ένας τέλειος τρόπος για να μάθετε στο παιδί τις έννοιες “γεμάτο”, “μισογεμάτο” και “άδειο”.

2. Αυτοσχέδια Mουσικά Όργανα

•  Τοποθετήστε μερικές κουτάλες και δυο κατσαρόλες/τηγάνια διαφορετικού μεγέθους και πειραματιστείτε με τους ήχους που μπορείτε να δημιουργήσετε.
• Γεμίσετε ένα πλαστικό (ή καλύτερα χάρτινο για οικολογικούς λόγους) ποτήρι με πετραδάκια ή φακές για να φτιάξετε αυτοσχέδιες μαράκες. Κλείστε το ποτήρι με χαρτί γκοφρέ και λαστιχάκι ή κολλητική ταινία.
• Κατασκευάστε ένα αυτοσχέδιο βιολί που μπορείτε να φτιάξετε κολλώντας λαστιχάκια πάνω σε ένα άδειο κουτί από χαρτομάντηλα και χρησιμοποιώντας ένα καλαμάκι για δοξάρι.

3. Sensory Bottle (Αισθητηριακό Μπουκάλι)

Γεμίζοντας ένα διάφανο μπουκάλι με νερό, λάδι και χρώμα ζαχαροπλαστικής μπορείτε να δημιουργήσετε ένα συναρπαστικό οπτικό εφέ. Για ακόμα πιο λαμπερό αποτέλεσμα, προσθέστε λίγη κόλλα και χρυσόσκονη, κλείστε το καλά και δώστε στο παιδί την ευκαιρία να το ανακατέψει.

4. Αυτοσχέδιος Κήπος

Τα νήπια λατρεύουν να παίζουν με το χώμα. Οι αισθήσεις τους διεγείρονται είτε σκάβουν, είτε ποτίζουν, είτε φυτεύουν σπόρους. Η μυρωδιά από τα φυτά και τα λουλούδια πάνω στο βρεγμένο χώμα δρα ευεργετικά στο νευρικό τους σύστημα.

5. Παιχνίδι Με Πάγο

Παγώστε μικρά αντικείμενα σε νερό και αφήστε τα παιδιά να τα βυθίσουν σε μια λεκάνη με νερό για να ανακαλύψουν τον τρόπο να λιώσει ο πάγος.

6. Ζωγραφική Με Μπαλόνια

Η ζωγραφική με μπογιές μπορεί να ξετρελάνει ένα νήπιο, ειδικά αν χρησιμοποιήσει τα δάχτυλά του για να το κάνει.

Μια διασκεδαστική παραλλαγή είναι να γεμίσουμε με μπογιά μερικά μπαλόνια και να τα δέσουμε καλά. Στη συνέχεια ανοίγουμε τρύπες στο κάτω μέρος με μια καρφίτσα και τα δίνουμε στο παιδί για να ζωγραφίσει σε χαρτί πιέζοντάς τα.

7. Παιχνίδι Με Νερό (Και Άμμο)

Ρίχνουμε άμμο και νερό σε ένα κουτί ή μια λεκάνη και προσθέτουμε μερικά φτυάρια, ένα κουβαδάκι ή κάτι άλλο που να μπορεί το παιδί να γεμίσει, πχ ποτήρι.

8. Sensory Άσκηση Ισορροπίας

Κολλήστε μια λωρίδα από ταινία στο πάτωμα και προσπαθήστε να περπατήσετε ευθεία πάνω στη γραμμή.

Sensory Bin (Αισθητηριακό Κουτί)

Τοποθετούμε διάφορα αντικείμενα με ποικιλία υφών σε ένα κουτί / δοχείο και το δίνουμε στα παιδιά για εξερεύνηση. Μπορεί να είναι από φύλλα και λουλούδια μέχρι κομματάκια χαρτί, βαμβάκι ή μικρές μπάλες.

 

Messy Play Με Αλεύρι Και Άλλα Βρώσιμα Υλικά

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να προτιμήσει βρώσιμα υλικά στο αισθητηριακό παιχνίδι. Κάποιοι ανησυχούν ότι το παιδί μπορεί να φάει λίγο από τα υλικά, άλλοι επιθυμούν μη τοξικά υλικά, κ.ο.κ. Η αλήθεια είναι ότι το ωμό αλεύρι μπορεί να περιέχει επικίνδυνα βακτήρια για τον οργανισμό, οπότε χρειάζεται προσοχή σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Τα πιο συνηθισμένα υλικά είναι το αλεύρι, το λάδι και το νερό.

Messy Play Με Αλεύρι

Απλώνουμε λίγο αλεύρι σε ένα ταψί και αφήνουμε το παιδί να εξερευνήσει με τα δάχτυλά του. Μπορούμε να προσθέσουμε και μερικά αυτοκινητάκια και να προσποιηθούμε ότι καθαρίζουμε το “χιόνι” ή να τους δώσουμε κάποια δοχεία, όπως μια παγοθήκη και ένα κουτάλι για να τη γεμίσουν με το αλεύρι.

Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να σχηματίσουν γράμματα και αριθμούς με τα δάχτυλα πάνω στο αλεύρι. Οι ίδιες δραστηριότητες μπορούν να πραγματοποιηθούν και με άλλα υλικά όπως ζάχαρη ή αλάτι.

Πλαστελίνη Με Αλεύρι

Ένα από τα πιο γνωστά αισθητηριακά παιχνίδια είναι η πλαστελίνη. Πλέον μπορείτε να βρείτε στο εμπόριο πλαστελίνη από μη τοξικά υλικά, όπως σόγια, ενώ υπάρχουν άπειρες συνταγές στο διαδίκτυο για να φτιάξετε τη δική σας στο σπίτι, όπως αυτή: Ανακατεύουμε και στύβουμε καλά 8 μέρη από αλεύρι ή ρυζάλευρο με 1 μέρος λάδι καρύδας (ή baby oil) για να φτιάξουμε σπιτική πλαστελίνη.

Messy Play Με Ζελέ

Φτιάχνουμε ζελέ μέσα σε μια διάφανη λεκάνη ή μπωλ στο οποίο τοποθετούμε μικρά παιχνίδια πριν πήξει. Αν βρείτε μπλε ή πράσινο χρώμα, μπορείτε να δημιουργήσετε λίμνη ή θάλασσα με ψάρια.

Messy Play Με Καλαμποκάλευρο

Ανακατεύουμε νερό με καλαμποκάλευρο και σκόνη κακάο για να φτιάξουμε τη δική μας βρώσιμη λάσπη. Στη συνέχεια την τοποθετούμε σε ταψί ή πάνω στο messy play table και προσθέτουμε μικρά οχήματα, ζώα ή οτιδήποτε άλλο αρέσει στο παιδί.

 

Μessy Play Για Βρέφη

Το messy play / sensory play μπορεί να ξεκινήσει από πολύ νωρίς, ακόμα και από 6 μηνών γιατί τότε περίπου παρατηρούμε ότι τα βρέφη ενδιαφέρονται να αγγίξουν ή να πιάσουν διάφορα πράγματα γύρω τους. Σε αυτή τη φάση λοιπόν ακολουθούμε τα ένστικτα του βρέφους και δίνουμε ερεθίσματα για να ενθαρρύνουμε αυτή την έμφυτη ανάγκη.

 

Messy Play Με Το Φαγητό

Αν είστε γονείς βρεφών ή νηπίων είναι πολύ πιθανό να έχετε παρατηρήσει αυτή την ακατανίκητη ανάγκη τους να παίζουν με το φαγητό. Μπορούμε να αφήσουμε το παιδί να αρπάξει το φαγητό, να το ζουλήξει, να το πετάξει και να βάψει με αυτό το τραπέζι.

Messy Play Με Χρώμα Ζαχαροπλαστικής

Αφού ανακατέψουμε νερό με χρώμα ζαχαροπλαστικής, βγάζουμε τα πινέλα μας ή χρησιμοποιούμε τα δάχτυλά μας για να ζωγραφίσουμε.

 

Sensory Διάδρομος Εμποδίων

Μια αισθητηριακή δραστηριότητα που μπορείτε να στήσετε σε ένα λεπτό είναι ένας διάδρομος ή κύκλος από μαξιλάρια, πουφ, κουβέρτες και άλλα αντικείμενα για να κινηθούν τα παιδιά πάνω σε αυτό.

Βρώσιμο Κομφετί

Ανακατεύοντας βρώμη ή ρύζι με χρώμα ζαχαροπλαστικής μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας κομφετί για να πειραματιστούν με αυτό ακόμα και τα πιο μικροσκοπικά χεράκια.

Πολύχρωμα Μακαρόνια

Αφού βράσουμε μακαρόνια, τα βάφουμε με χρώμα ζαχαροπλαστικής και αφήνουμε το μωρό να τα εξερευνήσει με τα δάχτυλά του.

Πολύτιμα Tips Για Αποφυγή Ακαταστασίας

Πολλές από τις παραπάνω δραστηριότητες έχουν και εναλλακτικές με λιγότερη ακαταστασία. Ίσως τα οφέλη να μην είναι τα ίδια αλλά επειδή δεν έχουμε όλοι εύκολη πρόσβαση σε κήπο ή σε πάρκο, ο καιρός μπορεί να μη μας επιτρέπει να πειραματιστούμε με λάσπες και νερό, ή ακόμα να μη μπορούμε να βγούμε από το σπίτι, ας δούμε και μερικές επιλογές δραστηριοτήτων που δε λερώνουν ή δε λερώνουν…πολύ.

Ας μην ξεχνάμε όμως, πως τα περισσότερα παιδιά μπορούν να μάθουν από πολύ μικρή ηλικία να συμμετέχουν κι αυτά στο μάζεμα της ακαταστασίας.

Αν τους δώσουμε μια σκούπα για να “ρουφήξουν” το αλεύρι ή την ευκαιρία να πλύνουν τα αυτοκινητάκια τους, μπορεί να εκπλαγούμε από την αφοσίωση με την οποία θα λάβουν μέρος. Παράλληλα τα βοηθάμε να χτίσουν ένα αίσθημα ευθύνης αλλά και την αυτοπεποίθησή τους.

Messy Free Ζωγραφική

Μπορείτε να αποφύγετε την ακαταστασία τοποθετώντας ένα κομμάτι χαρτί και λίγη μπογιά σε ένα σακουλάκι τροφίμων που κλείνει καλά και να αφήσετε το παιδί να ζωγραφίσει πιέζοντας το σακουλάκι.

Παιχνίδι Με Νερό Στο Νεροχύτη

Αν η ιδέα της λεκάνης με νερό και άμμο στο σαλόνι σας προκαλεί στρες, το ίδιο παιχνίδι που αναφέραμε νωρίτερα μπορεί να παιχτεί και μέσα στο νεροχύτη της κουζίνας.

Sensory Και Messy Play: Τι Διαφορές Έχουν;

Τι είναι το sensory play (αισθητηριακό παιχνίδι);

Το sensory play είναι εκείνο το είδος παιχνιδιού όπου εμπλέκονται μία ή περισσότερες αισθήσεις. Έτσι λοιπόν, οι όροι messy play και sensory play είναι σχεδόν ταυτόσημοι και χρησιμοποιούνται με ισοδύναμο τρόπο.

Και τα δύο είδη ανοιχτού παιχνιδιού αναφέρονται στο γεγονός ότι τα παιδιά δημιουργούν ακαταστασία (mess) και χρησιμοποιούν το σώμα τους και τις αισθήσεις τους (senses) για να αντιληφθούν τι γίνεται.

Με τo αισθητηριακό παιχνίδι μπορούμε να διεγείρουμε ή να κατευνάσουμε το νευρικό σύστημα, πράγμα που βοηθάει στην οργάνωση και τη ρύθμισή του. Όταν συμμετέχουν οι αισθήσεις του παιδιού στο παιχνίδι, το παιδί αντιλαμβάνεται το εξωτερικό περιβάλλον και το σώμα του, ενώ επεξεργάζεται αισθητηριακές πληροφορίες και κατανοεί καλύτερα τι συμβαίνει γύρω του.

Εκτός από τις 5 αισθήσεις, το αισθητηριακό παιχνίδι βελτιώνει και άλλες γνωστικές λειτουργίες. Έτσι, με το messy/sensory play μπορούν να αναπτυχθούν:

• η όραση,
• η όσφρηση,
• η ακοή,
• η γεύση,
• η αφή,
• η ισορροπία,
• η χωρική επίγνωση,
• η επίγνωση του σώματος,
• η μνήμη,
• η επίλυση προβλημάτων,
• η λεπτή κινητικότητα,
• οι δεξιότητες παρατήρησης,
• η δημιουργικότητα,
• η ανεξάρτητη σκέψη,
• η παρατήρηση,
• η ρύθμιση του συναισθήματος,
• η γλώσσα, η επικοινωνία και οι κοινωνικές δεξιότητες (όταν παίζουν με άλλα παιδιά ή με κάποιον ενήλικα).

 

Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η βέλτιστη περίοδος για να εμπλακεί το παιδί σε αισθητηριακό παιχνίδι.